Kleine knuffeltjes

En hier zijn er een aantal kleinere. Konijntjes en een schildpadje. Allemaal met sjaal. Expres. Want dit waren de eerste exemplaren, dus moest ik het nog min of meer in de vingers krijgen. En ik vond ze er zonder sjaal uitzien als mini Frankensteins ;-)

Mijn eerste gehaakte knuffeltjes

De olifantjes waren mijn eerste poging om eens een knuffeltje te haken. Patroontje komt uit een redelijk bekend boek, waarvan ik de naam en schrijfster momenteel niet meer weet ...

De olifantjes zijn een cadeautje voor mijn petekindje. De beer ( die raar genoeg ondersteboven hier verschijnt, terwijl de originele foto wel fatsoenlijk staat) was op herhaalde aanvraag van mijn dochter. Compleet met onderbroek en oorbellen, jawel. Ze was er zo blij mee dat ze hem de geweldige naam Wortel heeft meegegeven. Vraag me niet waarom. Ze is trouwens ook de bezitster van een plastieken eendje met de naam Tomaat. En een ander knuffeltje gaat door het leven met de naam Patat. Ik vermoed nog ongekende obsessies met eten ;-)

Wollige dingen ...

Tasje voor de dochter

Zakjes voor kleurpotloodjes

Een poging om toch iets origineels te maken voor de doopsuiker van de derde resulteerde in gehaakte zakjes met knoopje, ideaal voor kleurpotloodjes. Of zelfs een GSM. Een kleine dan toch. En een tasje voor de oudste.

Winterse dingen ...

Een sjaal voor mijn oudste. Met naam en leuke vlindertjes ingebreid.

Bijpassende wantjes voor allebei

Sjaals voor de kindjes van een vriendin

Sjaal voor de 2e oudste, met zijn naam en bootjes ingebreid.

Andere breiwerkjes. Lekker lange, warme sjaals. Gebreid met dubbele draad. Omdat ik wou dat mijn kinderen een lekker originele, makkelijk herkenbare sjaal hadden, heb ik er zelf gemaakt. Met hun naam in het groot, gemakkelijk voor hun en voor de juf. En een leuk symbooltje. Omdat ik de smaak toen toch te pakken had, heb ik maar ineens voor elks een paar bijpassende wanten gebreid, met datzelfde symbooltje in 1 want.

Voor de rest brei ik niet meer zo gek veel nu ik het haken heb ontdekt. Toen ik 5 jaar geleden zwanger was van de oudste heb ik me wel op een megabreiproject gestort. Namelijk het breien van een lappendeken met allerhande leuke figuurtjes in. Met als gevolg dat ik hier wel 30 verschillende lapjes heb liggen, groot en klein, die erom smeken om iets te doen met hun. Maar waar de tijd me echt voor ontbreekt ...

Toch ... ooit ... ooit ... in een verre verre toekomst, ga ik er wel eens iets mee doen hoor.

Denk ik.

Een paar gebreide knuffeltjes ...

Een paar knuffeltjes die ik gebreid heb. Vanboven zie je een knuffeltje voor mijn derde spookje. Met zo een naam kon het niet anders dan dat ik er een bloempje voor maakte natuurlijk ;-) Het is meer gemaakt voor de presentatie van de doopsuiker en voor de sier, dan dat ze er echt met speelt. Ik heb het gewoon in haar herinneringendoos gestoken. Bovenstaande patroontjes komen allemaal van een boekje, met aanpassingen van mezelf. Zo was het bloemetje oorspronkelijk bedoeld als - kleiner - geurzakje.

De poppetjes aan een slinger zijn een cadeautje voor mijn oudste nichtje. En het konijntje met de ietwat uit proportie getrokken ledematen was een verjaardagscadeautje voor een 1-jarige.

Het begin van wollige wolkjes ...

Er was eens ...

een mama die voor de geboorte van de derde iets leuks wou knutselen. Maar met lijm, schaar ed niet al te handig is. Om drama's te vermijden, haalde ze eens een haaknaald boven. Ondertussen al van haar kindertijd geleden dat ze dat nog eens had gedaan ( en die, geef ik toe, ligt al wel even achter mij). Maar sommige dingen verleer je nooit ;-)

Er ging een nieuwe wereld voor me open. Die van vaste steken, halfstokjes, ... al die ingewikkelde dingen. Mijn man bezag het met wantrouwen. Want breien, ja, dat deed ik al. Maar dan nog dat haken erbij! Gelukkig voor mij trapte hij in mijn zelfverzekerde uitleg dat al die zakken wol die in de garage liggen te slingeren echt wel nog sneller leeg zouden zijn. Wat dus niet waar is, want ondertussen ben ik ook verslingerd geraakt aan naaien. De wol is wat meer op elkaar gepropt om plaats te maken voor leuke stofjes en toebehoren.

En mijn to-do-lijsjes zijn kilometerslang geworden. Maar bon, een mens moet iets doen he :-)