Swappen 2

Ik ben dus niet dood gegaan van nieuwsgierigheid ( al scheelde het niet veel) en heb netjes gewacht tot ik mijn pakje mocht opendoen. Het rinkelde, dat had ik snel door, maar wat rinkelde er?

Mijn gekregen presentjes!

Wel, een superleuke tractorknuffel voor de tractoraddict des huizes en 2 supercute poppenschortjes - met naam! - voor onze poppenmoedertjes. Ben er heel blij mee en kan niet wachten om de kindjes hun gezicht te zien als ze hun cadeautjes krijgen. Mijn swappie heeft er veel werk ingestoken, maar het was zeker en vast de moeite waard!

Geflockte sjaals

Een kaartentasje

Zelf heb ik ook iets gemaakt. Voor deze swap probeerde ik het flocken eens uit. Nog nooit gedaan, maar wel een aanrader! Handige tips vond ik bij Lalalizzie. Het ging vlotjes. Beide kindjes kregen een lekker warme, gepersonaliseerde sjaal. Maar als ik nog eens iets maak met ne naam erop, ga ik toch voor duidelijke, grote blokletters. Heb nogal gevloekt om het uitknippen van die letter a. Eigenlijk is dat net iets teveel detailwerk en gepriegel voor mij.

Ook voor de mama heb ik iets gemaakt, nl een kaartentasje. Inspiratie hiervoor vond ik bij Creatinneling. Ik vond hem zo handig, dat ik er ondertussen ook 2 voor mezelf heb gemaakt. Jawel, 2. Want als hoofd van het huishouden, met een vergeetachtige vent en 3 kleine koters, heb ik de leiding over de kaarten in huis. Dwz alle siskaarten, kortingskaarten, BGJGkaarten, klantenkaarten, lidmaatschapskaarten, etc etc etc. Met eentje kwam ik niet toe. Ik had geen knopen meer voor mijn kaartentasjes, dus doe ik het zonder. Vind ik eigenlijk ook best nog handig.

en ziedaar, ik maakte een ... trui.

 Overlaatst kwam ik bij Dolliedot dit geweldige gereedschapstricotstofke tegen. Te cool om te laten liggen, jawel. Ook al had ik net plechtig beloofd aan Mr. Wollige Wolkjes om geen stof meer te kopen tot ik de berg geminderd kreeg. De blik in mijne zoon zijn ogen toen hij het stofje onder ogen kreeg, was het meer dan waard. De blik in papa zijn ogen toen hij het stofke zag ... nuja, gelukkig ben ik niet bang aangelegd.

Na een aantal nachten denkwerk, wat zou ik met het stofje maken, had ik een lumineus idee. Een sweaterachtig iets. Met kap, want dat draagt hij graag. En iets contrasterend erbij. Niets te moeilijk aub. Ik had nog groene tricot liggen, aangekocht bij Miss Tiggr, en besloot die 2 te combineren.

In de Knippie van augustus / september 2011 vond ik een geweldig patroontje. Al moest ik er uiteraard iets aan veranderen. Zo vond ik het niet nodig om een binnenzak te fabriceren met rits ( wat is daar nu het nut van? Het is een sweater, geen jas). De voorzak heb ik ook weggelaten, omdat er al genoeg print op stond. Al moet ik toegeven, nadat ik het ding in elkaar heb gezet dacht ik wel 'dju, een voorzak zou ook best nog cool zijn geweest'. Ik viel eigenlijk voor het patroontje omdat het aan het halsstuk een 'garneerstukje' had. Een mooi woord voor een driehoekig lappeke stof dat er op genaaid moest worden. Maar wat ik uiteindelijk heb gelaten, omdat ik niet goed inzag hoe het erop moest en ik geen overlock heb.

Maar soit, het patroontje is zeker een aanrader! Zelfs met idiote fouten als 1 mouwboord er verkeerdom opzetten, de binnen- en buitenkap verkeerd aan elkaar stikken en zelfs verkeerd stikken op de trui, was het toch nog vrij snel gepiept! Ik ga zeker nog eens een keer een sweater maken met dat patroontje. Met voorzak, jawel.

dingen die ik al even geleden heb genaaid

Pyama

Ik had nog wat flanel liggen met een jongensachtig motiefke. Niet echt mijn stijl, maar wel lekker warm, dus besloot ik er een paar maanden geleden een pyama van te maken. Volgens een patroontje van een Ottobre. Waar ik vooral verzot op was, waren de mouwen. Ik geloof dat het ding zelfs een benaming heeft, nl raglanmouwen.

De zoon bestempelde de pyama al onmiddellijk als te lelijk om te dragen. Ik heb hem toch maar in zijn kast gelegd en gelukkig voor mij is hij nogal een koukleumeke. Nu hij doorheeft dat het een lekker warme pyama is, moet ik zien dat ik hem zo snel mogelijk gewassen heb, want hij zou er bijna elke nacht in slapen.

Trui

Omdat ik het patroontje met de mouwen zo leuk vond en restjes fleece overhad van dit kleedje, besloot ik het truitje nog eens te maken, maar dan echt als trui. Ik zette er vanonder een boordje in ipv enkel een zoom. En ontdekte dat ik nog heel wat moest oefenen voor een halsboord netjes te krijgen ;-)

Rokje voor de kleine zus

Rokje voor de grote zus

 En nog had ik fleece over ... dus maakte ik een rokje voor ons jongste dreumesje. Het patroontje haalde ik uit een Knippie, ik zette er alleen zelf nog een zakje op. Eigenlijk maak ik geen kleertjes onder maatje 92. Ten eerste omdat ons dreumesje, met een grote zus en 2 grotere nichtjes echt wel verzuipt in de kleertjes. Ten tweede omdat ze nog vrij snel groeit. En ten derde omdat ik gewoon te lui ben om veel energie te steken in een kledingstuk dat met veel geluk 3 maanden meegaat. Maar dat rokje, dat ging vlotjes! Zo vlotjes, dat ik hem snel nog maakte in de oudste haar maat, omdat ze kleurenweek had op school maar geen gele kleren. En ik wel gele fleece had.


Uiteraard kon een foto waarop ze alledrie iets homemade by mama aanhebben, niet ontbreken. Maar u ziet, na ettelijke pogingen, was dit de beste foto. Waarop mama op de zetel staat ( wat ze niet mag), het een onmogelijke opgave is om drie kinderen tegelijk naar hun moeder te laten luisteren én kijken ( ongeacht hoe idioot mama op die zetel staat) en er vooral op te zien is wat 3 kinderen kunnen aanrichten met je living als ze de vrije hand krijgen.

Swappen

Swappen, kent u dat?

Pamperzakje

Een knuffeltje

Komt van het Engels, to swap, en komt er gewoon op neer dat je ruilt ;-) Wel met een paar voorwaarden. Zo is het de bedoeling dat je zelf iets maakt voor je swappie ( mag eender wat zijn) liefst met hetgene je in huis hebt liggen. Je zoekt dus een groepje mensen bij elkaar die bereid zijn iets te maken voor iemand anders. Iedereen vult een verlanglijstje in en via lootjestrekken.nl, wordt je swappie uitgekozen. Jij weet dan wel voor wie je iets maakt, voor de rest is het anoniem. Van wie je iets krijgt, blijft dus een verrassing. Je plaatst een teaser ( alles om de vrouwelijke nieuwsgierigheid te prikkelen), stuurt het allemaal op tegen een bepaalde datum en opent het dan allemaal tegelijk, vol verwachting.

Voor mijn eerste swapje maakte ik een pamperzakje en een knuffel ( die ik persoonlijk zo lelijk vond dat ie weer charmant werd). Van deze toffe dame kreeg ik een borstvoedingsarmband, die nu ligt te wachten tot die gebruikt kan worden.

Op de moment ligt er hier een gesloten envelop op mij te wachten van de tweede swap waaraan ik meedeed. Wegens vertraging van de post - feestdagen, staking - zijn nog niet alle pakjes van iedereen aangekomen, daarmee. Als ik binnen een paar dagen nog niet dood ben gevallen van nieuwsgierigheid, laat ik hier weten wat ik heb gekregen :-)

Een zomerhemdje

Jaja, putteke winter en ik maak een zomerhemdje. Maar de stof lag al zolang op mij te roepen 'gebruik mij! Gebruik mij'. En aangezien ik een gehoorzaam iemand ben ... :-)

 Een hemdje dus voor de zoon. Het patroontje ( Knippie, okt/nov '10) was oorspronkelijk met lange mouwen onder korte mouwen ( voor het effect van een tshirt met lange mouwen aan te hebben onder het hemdje, maar daar moet mijne zoon dan maar echt een tshirt met lange mouwen voor aandoen) en met zakjes ( die ik eraf heb gelaten, want ik zie het nut er niet van in. Plus dat het patroon op zich al druk genoeg is. En ik best wel aan de luie kant ben voor zoiets). Oh, en maximum tot ne 98, maar ik heb het verlengd tot ne 104. Wat niet nodig was, achteraf bezien, want het valt nogal groot uit. Maar bon, dan heeft hij er veel plezier van!

De stof zelf is gewone katoen en komt van het Stoffenspektakel. De berenknoopjes zijn gerecupereerd van een vestje. Al bij al ben ik redelijk content van het hemdje. Alleen de kraag stoort me een beetje, die valt niet netjes. En het ene mouwtje is slordig ingezet. Al moet ik toegeven, het kind heeft het hemdje nog niet aangehad en wie weet valt het dan helemaal niet op. Dat is voor binnen een paar maandjes, als het beter weer is!

over Cars, prinsessen en ... pennenzakken.

Sinterklaas bracht voor de 2 oudsten een grote set kleurpotloden, stiften, wasco's, sjablonen, verf ed. Voor hem van Cars, voor haar van de Disneyprinsessen. Verpakt in een grote plastieken doos. Die de ogen uitstak van ons dreumeswolkje, die zoiets niet had gekregen. Maar haar uiterste best deed om al die dingen te pakken te krijgen. En rond te gooien. En frustraties te kweken bij alle3. De nood aan pennenzakjes was dus groot.



Het oorspronkelijke plan was om een versleten jeansbroek van mr. Wollige Wolkjes kapot te knippen, er een voering in te steken in een leuk kleurtje en op de buitenkant een sjabloonfiguurtje en hun naam op te flocken. Tot ik op zoek ging naar de jeansbroek en daar 2 vestjes vond. Eentje van hem en eentje van haar. Die ik opzij had gelegd omdat de rits kapot was. Maar waar ik het zonde van vond om het direct weg te gooien wegens leuke stof. En die in zijn geval er al 2 jaar lag te wachten op herstelling. Natuurlijk is hij er nu al lang uitgegroeid. Dus kwam ik op het idee om ze te recycleren.

Ik knipte de voorpanden los tot aan de mouwinzet. Zo kreeg ik 2 min of meer rechte rechthoeken, met de zakjes er nog aan. Omdat het in zijn geval - het vestje was oorspronkelijk maatje 86 - maar een klein pennenzakje zou worden, knipte ik bij allebei de boordstof rondom los, vouwde ze open en bevestigde die tussen de rechthoeken. Zo is er meer plaats voor volume. Rits erin en klaar!

Doordat de vestjes vaak gedragen en gewassen zijn ( en gewoon maar van de Zeeman komen), hebben de pennenzakjes wel een min of meer uitgelebberd effect. Helemaal recht zijn ze niet. Maar hej, het is de eerste keer dat ik echt compleet zelf iets heb gefabriceerd, zonder voorbeeld, patroon, werkwijze of wat dan ook. En het ging nog vrij vlot ook. Dus ik ben toch een klein beetje trots op mijn homemadepennenzakjes ;-)

zette zich eens aan het maken van een broek.

Overlaatst zag ik in de winkel het perfecte stofje voor een winterse broek voor mijn oudste wolkje. En in de knippie van okt/nov 2010 ( denk ik) een leuk patroontje voor een broek. Tegen dat ik het patroon aan het overtekenen was, was ik al aan het vloeken, want het bleek uit veel kleine stukjes te bestaan. En het duurde lang. En eigenlijk ben ik niet het meest geduldige type. Als ik iets maak, wil ik vooruitgang zien. En snel ook nog. De moed zakte me even in de schoenen, maar bon, aangezien ik naailes volg voor iets en dus altijd een hulplijn in de buurt heb, waagde ik me er toch aan. Met dit als - betrekkelijk snel - resultaat:

Een leuke velours broek, met een leuk motiefje. Ik heb me helemaal laten gaan. De broek beschikt over insteekzakken opzij, achterzakken ( al stond er in het oorspronkelijke patroon nog een klepje bij, maar die heb ik weggelaten. Net zoals de lusreepjes) Een rits met een scheve gulpreep ( wat ik nog nooit had gezien en waar ik me maar van bleef afvragen wat het nut ervan was, tot ik het eindresultaat zag). En jawel, de naden helemaal dubbel gestikt.

Ben er best wel trots op. Het ziet eruit als een heel gezellige broek. En ik hoop dat ze er volgende winter ook nog zo uitziet, wanneer de dochter er - met een beetje sjans, veel eten en veel drinken -  ingegroeid is.

... en met de restjes van dat tafellaken ...

Sleutelhangertjes

 ... tesamen met wat biaislint ( ik heb ooit een gigantische rol groen biaislint gekocht, daarmee het steeds aanwezige groen, de enigste kleur waarvan ik zeker genoeg had) en wat restjes stof maakte ik ...

Pannenlappen voor het speelgoedkeukentje

Vanalles wat

Maar ook posters voor op zijn kamer

Met zijn naam erin uitgesneden 

En ja, mijne zoon heeft nu dus stukken tafellaken boven zijn bed hangen. Maar wel gepersonaliseerd tafellaken en hij is er verdomd gelukkig mee :-) En ik heb nog restjes over, dus als er zijn met nog ideetjes ... shoot!

Wat te doen met tafellaken twv 6€ ...

De zoon ( een speciaal geval, u hebt het waarschijnlijk al door) is een échte man. Geef hem een berg zand, schup en kruiwagen en ge hoort hem van heel de dag niet. Maar ohwee als er binnen iets moet gebeuren. Stofzuigen gaat nog net. Voor de rest weigert hij pertinent zijn handen vuil te maken. Om hem te motiveren om ook eens een keertje te schilderen of mee te koken ipv het alleen op te eten, besloot ik een schilder/keukenschort voor hem te maken. Een leuke, met autootjes. Mijn zoektocht naar afwasbare stof eindigde vruchteloos. Tot ik op het stoffenspektakel tafellaken tegenkwam. Met autootjes voor hem. En appeltjes voor haar. Dit is wat ik ervan maakte.