en voor ons bloemetje ...

Ik heb soms de neiging om me te laten gaan. Zeker als het snel en makkelijk kan. En dus maakte ik voor de jongste dochter ook een kleedje, zoals je een paar dagen geleden hier kon zien. In dezelfde stof- en kleurencombinatie die ik gebruikte voor de oudste dochter haar trui die ik overlaatst maakte. Inclusief puntkap. De kap erop zetten begint ook al iets vlotter te gaan, dus het zal gewoon een kwestie zijn van oefenen.

Alleen sloeg ik deze keer de raad in de wind van het kleedje langer te maken dan het patroontje aangeeft. Aangezien dochter nr 2 naar ne 86 neigt en het patroon ne 86-92 is. Met als resultaat dat het eerder een tuniekje is als een kleedje. Maar wél een schattig tuniekske.

Het moet lukken dat deze dochter hare naam Frans is voor 'Bloem'. Dus flockte ik er nog een bloemetje op, kwestie van de schattigheidsgraad nog te verhogen.

En dat ze er blij met waren, mijn kabouterkes:

Ondertussen kreeg ik het patroontje nog eens in de allerkleinste maatjes ook. Met supercute ballonbroekje erbij. U kunt dus al wel raden welk outfitje ik ga maken ter ere van de geboorte van dochter nummer 3!

vogeltje gij zijt gevangen ...

Vanmorgen ging ik op bezoek bij deze dame. Niet alleen kwam ik daar buiten met stofjes ( heerlijk zachte nicky velours!), maar ook met een gemakkelijk patroontje en inspiratie voor een kleedje voor de oudste. En dat het echt wel een makkelijk patroontje is, want ik heb het kleedje al af! En nee, ik ben niet altijd bij de snelsten.

Gemaakt in feestelijk blauw. Er zit ook een zakje op, toch op het patroon, maar dat heb ik eraf gelaten. Ik vond inspiratie voor het geflockte vogeltje bij de oudste dochter, voor wie het kleedje bestemd is. Het klasthema deze week is nl vogels. En sinds ze ontdekt heeft dat haar naam in het Engels 'roodborstje' betekent, kon een rood vogeltje niet uitblijven. Voor de kap koos ik voor een puntkap. Vanbinnen gevoerd met een rood, dun stofke. Zodat het een mooi accent geeft met het vogeltje.

Alleen met het stikken van die kap blijf ik problemen hebben. Meer bepaald met de voorkant van die kap. Die staat nu toch nooit erop gelijk ik het wil. Ik doe iets verkeerd, kan niet anders, maar wat? Iemand raad?

Gehaakte sloefkes

Een tijdje geleden kwam ik deze sloefjes tegen en werd er instant verliefd op. Geef nu toe, een dreumesje zien rondwaggelen met zo'n sloefkes, het is schattig. Dus kwam het op mijn to-do-lijstje te staan. Het was een ware uitdaging.

Zo begon het patroon al met - dit is voor ervaren haaksters of avonturiers - . Nu, ervaren ben ik echt wel niet, dus beschouwde ik me maar als avontuurlijk. Tweede hindernis: het was een volledig engelstalig patroon. Iets waar ik geen ervaring mee heb. Lang leve google en vertaalsites. Wat heb ik vooral bijgeleerd: als er ergens staat double crochet, kijk dan welke versie je hebt. In Engeland gebruiken ze dit nl voor stokjes aan te duiden. In Amerika zijn dit gewoon vasten ( of net omgekeerd. Uiteraard had ik al een paar moeizame rijen stokjes gehaakt voor ik doorhad dat ik de vasten moest hebben). Derde hindernis: ik haak nogal vast, wat hier goed voor uitkwam. Doordat ik soms toch wel een uurtje aan een stuk haakte ( meestal haak ik zo eens hier 5 minuten, daar 10 minuten) ontdekte ik dat ... je met een metalen haakpen en een nikkelallergie ook niet heel ver komt. *zucht*

Maar kom, ik liet me er niet door weerhouden. Ik moest en zou dat schoeisel gemaakt hebben! Wel besloot ik om er MaryJanestyle sloefkes van te maken, ipv de soccassins of de slippers of de ballet slippers. Ik wou er nog sokjes aan toevoegen, maar was eerlijk gezegd al blij dat ik gewoon al aan het sloefstadium was gekomen. Om daar te stuiten op de vierde hindernis. Drie kleine kinderen in huis en gene enkele voor wie het past.

Bovenaanzicht.

Zijaanzicht

Maar ook daar vond ik een oplossing voor! Ik gok dat ze maat 23-24 zijn, wat de schoenmaat is van een nichtje. Nu hoop ik dat de 2,5-jarige in kwestie het ziet zitten om proefkonijn te spelen en ze eens ne keer wilt aandoen. Want ik wil eigenlijk wel weten of ze bvb niet te hard schuiven. Of kapot gaan na 2x dragen. Of  goed aanpassen, want nu zien ze er maar vreemd uit, nog niet gedragen. Of ... . Vooraleer ik er nieuwe maak. Want ja, ondertussen hebben de drie kleine kinderen hier in huis er wel al besteld voor hun eigen.


PS: Voor de ervaren haaksters of avonturiersters onder jullie die dit ook eens willen proberen, ik heb de Engelstalige versie van de MaryJanesloefkes vertaald en wil ze steeds doormailen. De andere versies ben ik nog steeds van plan om te maken en dus te vertalen, maar dat is nog niet voor komende week.

En ziedaar, weer een trui ...

Nadat ik de gereedschapstrui voor de zoon had gemaakt, was het weer tijd om iets te maken voor de dochter. Op haar verzoek maakte ik ... dezelfde trui voor haar. Oh en of het kon klaar zijn voor 1 januari aub? Zo gevraagd, zo gedaan ... Ne 116 ipv ne 104. Deze keer met een lekker zacht roze nicky veloursstofke ipv gereedschapstricot. De binnenkap en boorden zijn nog wel gemaakt uit tricot, nog steeds van bij Miss Tiggr.


Op deze trui heb ik anders ook wel weer een eindje op gevloekt. De stof plushte af en toe en mijn machine - een goedkoop Aldimachientje - sloeg regelmatig vast. Grrrrr. Dan ging het met de tricot wel een pak sneller! De kap staat er ook maar raar aan vanvoor. Ik kreeg het gewoon echt niet beter, elke keer sloeg mijn machientje vast. Maar soit ... zoals je kan zien, zijn ze allebei dolgelukkig met hun nieuwe trui. En ik ook. Zeker omdat ze allebei de neiging hebben om tegen iedereen te vertellen dat hun mama die speciaal voor hun heeft gemaakt. Zonder dat ik ze heb moeten opstoken daarvoor. Het leven kan toch schoon zijn he. Bij deze wensen wij jullie nog een ...

geweldig gelukkig gezond en gek 2012!