vrijdag 8 februari 2013

Last but not least ...

... onze brandweerman!

Een rode jawel, want hij vond dat het bij zijn helm moest passen en die was ook rood ( opgroeien met 3 zussen, het heeft zijn gevolgen voor zijn modegevoel).

Ik gebruikte gabardine voor een speelbestendig pak. Voor de fluostrepen mishandelde ik mijn eigen fluovest. Ik knipte 1 fluoriserende streep eraf, knipte ze in de breedte nog eens in 2 en had zo genoeg voor zijn outfit. Knipte nog eens een fluogele strook van mijn vestje ( en ga er tegen volgende winter echt aan moeten denken om een nieuw te kopen of ik ga er nog belachelijker uitzien) en naaide de ene strook op de andere. Mooi van ver, maar ver van mooi als ge dichterbij komt. Recht stikken wilt me nog lukken, maar recht knippen, dat gaat niet. Veel kapjes erin en natuurlijk had ik geen naadwaarde gerekend. Maar kom, het is een verkleedpak, zo nauw moet dat niet zijn.

Voor het hemdje gebruikte ik een patroon uit de Knippie van dec '12. Stikte eerst de fluostrepen op de voorpanden en op de mouwen. Ik liet de knoopsgaten weg, knipte gewoon een extra cm aan de voorpanden en zette er een rits in. Past perfect.

Voor de broek gebruikte ik dit patroon, maar versmalde en verlengde het. Op gevoel, wat ongelofelijk goed uitkwam, want het past zo perfect rond dat poepeke dat hij zelfs geen elastiek nodig heeft. Ook hier eerst de strepen op de broekspijp gestikt vooraleer de broek in elkaar werd gestoken.

En zo vertrokken ze hier alledrie naar school. Alledrie ja. Want waar ons uiltje gisterenmorgen nog opstond met hoge koorts en haar belangrijkste feest dreigde te mislopen, vanmorgen stond ze even levendig op als anders. Ik verdenk haar ervan om haar ziek zijn even op pauze te hebben gezet ;-)


Voor diegene trouwens die denken dat ik 1 of andere supermama ben om die kostuums te maken in combinatie met gezin, huishouden, werk en andere activiteiten ... het helpt om een goede voorbereiding te hebben. De oudste had haar kostuum al gekozen in november. De zoon in december. De stofjes voor die 2 had ik dan ook al in december in huis. Ik ben half januari begonnen aan het uilenpak en had ondertussen in mijn hoofd al meermalen alle stappen doorlopen. Op woensdagmiddagen en in het weekend, tijdens de dutjes van de jongste, werden de 3 ander met schaar, lijm en papier aan tafel gezet. Ik zette me er gezellig bij met mijn stofschaar, uit te knippen pluimpjes / stof en mijn speldjes om alles al aan elkaar te spelden. Ondanks dat ik bij elk pak een naald heb gebroken, heb ik veel geluk gehad dat ik geen enkele keer heb misgeknipt of losgetornd. Ik ben pas maandagavond aan het pak van de zoon begonnen en zou veel stress hebben gehad ... als mijn heel-de-dag-wakker peutertje nog thuis was geweest. Wat ook hielp is dat de jongste deze week de griep heeft gehad en veel heeft geslapen overdag. Heel veel. Dus woensdag was ik klaar met alles. En oh ja, er werd hier dan wel opgeruimd, grondig kuisen heb ik bewust uitgesteld tot alles af was. Dus nee, ik ben verre van een supermama. Maar wel een mama die zo zot is om carnavalskleren maken eventjes belangrijker vond, gewoon om die glunderende snoetjes te zien.


4 opmerkingen:

  1. Dien van mij is ook als brandweerman gegaan en u pak lijkt er verdacht hard op, maar dat van mij komt wel uit de winkel ;-)
    Straf dat de oudste toch ineens beter was :-p

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, ik vind het ook straf. Maar een vriendje van haar had vandaag net hetzelfde voor, dus het kan blijkbaar. Straffe kinderen he ;-) Haha, ik heb me gebaseerd op een verkleedpakje van een vriendin. Maar dat was zo'n dun stofje, ik wou echt stevige stof, dat het tegen een stootje kon. Wel leuk om te weten dat het pak erop trekt, het is dan toch duidelijk dat het ne brandweerman is!

      Verwijderen
  2. Wauw, daar zal de juf nogal van opgekeken hebben!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. super, echt! En hoedje af voor je planning hoor!

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...