De short, het t-shirt en de cameo

Als mijne zoon aan mij vraagt om iets voor hem te naaien, twijfel ik zo goed als nooit. Het komt zo zelden voor dat ik graag aan zijn vraag voldoe. Hij koos het stofke. Enigste vereiste: het moest los zitten. De bermuda die ik in mei voor hem naaide, die past eigenlijk perfect. Schoon aanpassend modelleke. Iedereen vind hem er geweldig mee staan. Maar zoonlief kloeg over een gebrek aan vrijheid ter hoogte van het kruis. Achteraf gezien had ik het kunnen weten, hij draagt al anderhalfjaar alleen maar losse shorten. Ik begin me af te vragen of dat dat net de reden is dat hij lange broeken verbannen heeft uit zijn kleerkast.

In ieder geval, ik naaide dus een losse short met een zijzakje. Elastiekje erin en huppekee, de zoon is gesteld! Alleen ... alleen bleek hij niet meer zo enthousiast te zijn. "Het is zo'n donker stofke mama, ik draag dat niet." Hij had geen oren naar het argument dat zijn shorten voor 95% een donkere kleur hebben.

Godzijdank voor ons 8-jarige logeeke die wel veel interesse toonde in mijn naaisel! Ik wou de broek net aan hem geven, maar net toen veranderde mijn zoon van gedacht. Dat hadden we niet zien aankomen. Humhum. Hij heeft toch een heel eigen gebruiksaanwijzing!

Ondertussen ben ik zijn we ( want mijn grote Wollige papaWolk heeft er ook veel interesse in) de trotse eigenaar van een Silhouette Cameo. Mijn eerste probeersel ziet u hieronder. Ik had beter met iets makkelijker begonnen, iets met minder inimini kleine lijntjes, maar ons kleinste wolkje is reuzeblij met het resultaat!