donderdag 25 september 2014

Emme-em-rokje

Een tijdje terug kregen we een zak verkleedkledij. Voor ieder wat wils, vooral voor de groten. Ons kleinste viste er het enigste uit waar ze iets met kon: een lap stof van 30cm op 30cm, bedrukt met M&M's. Mijn naaimachine was toen net op onderhoud, dus heeft ze 3 dagen rondgelopen met die lap stof in haar broek gestopt. Haar 'emme-em-rokje'. Eerste werk toen mijn naaimachine terug hier stond was dus het omtoveren van dat lapje stof in een rokje! Ik knipte het gewoon doormidden en stikte de zijnaden aan elkaar. Een brede tailleband, vanonder nog een geel zijden bandje, met strikje, en voila, klaar!

zondag 14 september 2014

10 kinderen, de cameo en de uitstap.

 Onze 4 kinderen schelen niet veel in leeftijd. Er zit respectievelijk 18 - 20 - 19 maanden tussen. Wat wil zeggen dat de kans groot was dat ik of zwanger was, of met een baby zat als we op uitstap gingen. En dus niet zo mobiel. De grootste schrik van elke moeder? Een kind kwijtraken.

Mijn doel op zo'n uitstappen? Niet om ervoor te zorgen dat mijn kinderen ten allen tijde bij mij blijven, maar om ervoor te zorgen dat mijn kind snel teruggevonden wordt in het geval hij/zij verloren is. Hoe doe ik dat? Allereerst hebben ze een bandje met hun naam en mijn gsm-nr op ( dat we vaak vergeten nu de kinderen ouder zijn.). Ten tweede leren we ze hier vanaf ze een jaar of 4 zijn mijn gsm-nummer vanbuiten. Geen idee of ze het nog onthouden als ze in paniek zijn, maar ge weet maar nooit. En ten derde en het allerbelangrijkste: ze dragen een t-shirt met hun naam op. Toen ze kleiner waren hadden ze ook ieders hun eigen kleur van t-shirt ( daar zijn we nu al wat vanaf gestapt.)

Het voordeel van hun naam op een t-shirt: het is heel makkelijk om een beschrijving te geven van uw kind zijn kleren. Voor vreemden is het ook heel makkelijk om de naam te weten te komen ( in het geval het kind in paniek is of gewoon nog niet duidelijk zijn naam kan uitspreken). In het geval van de zoon: als hij iets aan het uitsteken is en ik heb het niet gezien, heeft het veel meer indruk als vreemden hem aanspreken met zijn naam.

Dat is de theorie. In praktijk zijn we de oudste dochter nog nooit kwijtgeraakt ( al dacht zij eens een keer van wel), de zoon al 3x ( 2x doordat hij wachtte tot we niet keken en er dan vandoor ging om zijn ding te doen.) en de middelste dochter 1x. Zoon op zijn 2,5 en dochter 2 een paar maanden geleden zelfs eens in dezelfde plaatselijke speeltuin. Waarbij ze allebei vergeten waren waar ik zat, gewoon naar de kassa zijn gewandeld en hebben gezegd: dit is mijn naam, roep mijn mama eens af. En de dochter voegde er nog aan toe: " Want ik heb dorst." Dus ik mag dan nog wel zo vooruitziend zijn met mijn t-shirts, blijkt dat mijn kinderen eigenlijk niet zo snel panikeren en redelijk zelfstandig zijn.

De jongste is gisteren 2,5 geworden en ik ben het zwangerschaps- en babytijdperk volledig ontgroeid. Nu vergeten we wel eens om hun een 'uniform' aan te doen ( want vaak deed ik hun dan allemaal een jeansbroek aan en een wit t-shirt met lange mouwen eronder als het wat frisser is. De meisjes hun kapsel hetzelfde. Alles vanuit het achterliggende idee dat het dan veel makkelijker is om de kleren te beschrijven als ik niet al te hard moet nadenken wat ze aanhebben. Een beetje freaky, geef ik toe.) en gaan we er vanuit dat ze slim genoeg zijn om min of meer te luisteren en te onthouden waar wij zijn.

Maar gisteren gingen we naar Bobbejaanland. Met 4 volwassenen. En 10 kinderen. De jongsten 2 jaar, de oudsten 7. Dat is best wel een hele bende om in het oog te houden. Dus dacht ik, op vrijdagavond ( want zo'n idee komt nooit netjes een paar dagen op voorhand), dat het misschien wel handig zou zijn als ik dat voor alle kinderen deed. En dat het wel leuk zou zijn als ze allemaal hetzelfde aan zouden hebben.

Bij de aankoop van mijn cameo had ik de Action al eens geplunderd ( effen t-shirtjes voor 1,5€!!!) en nu ging praktisch heel mijn voorraad flock- en flexfolie eraan. Ongelofelijk genoeg had ik voor elk kind een t-shirt in hun maat. Na veel geprul en gevloek en gezucht en geblaas met de instellingen van de cameo had ik eindelijk de smaak te pakken en kreeg elk kind zijn / haar t-shirt. Naam vanachter, legomanneke vanvoor. Het werd een geweldige dag. En we zijn geen kind kwijtgeraakt :-) Missie geslaagd!

woensdag 10 september 2014

De laatsten ...

 Ik gok dat het de laatste broeken zijn van deze zomer. Links een simpel modelleke ( en ik vind het eerder op een pyamabroek trekken, maar het kind heeft gekozen, het kind zal het dragen), rechts hetzelfde modelleke, alleen stikte ik er zakken op en werkte ik vanonder af met een contrasterend biaisrandje. Omgekeerde kleurencombinatie van deze short. En ook deze broeken zijn geslaagd voor de lenigheidstest van de oudste!


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...