Geen verwijten meer ...

 ... van de zoon. Die het niet kon laten om praktisch E-L-K-E keer hij een proper t-shirt moest aandoen mij onder de neus te wrijven dat ik zijn favoriete cookiemonster t-shirts en hamburgert-shirt weg had gedaan. 1 keer ging hij zelfs zover om mij een slechte moeder te noemen. Daarom. Die kleine is soms absurd gehecht aan sommige kledingstukken. Zeker als ge weet dat de t-shirts in kwestie maatje 98/104 ( hamburger) en 110 zijn en hij bijna 120cm groot is. Veel gedragen, uitgelodderd, afgewassen, ... . Maar soit, hij kreeg dus met Kerstmis oa dit in zijn pakje. Geen gezeur meer, maar wel de belofte dat ik nog eens een hamburgert-shirt moet maken voor hem! Wat moeilijker is, want hij wilt het liefste eentje dat heel hard trekt op zijn oude, waar een gigantische hamburger op stond die werd opgegeten door monstertjes.

Ik pimpte ook nog hun speelgoedbakken. We hebben hier 3 van zo'n Ikeakasten in de living staan, in totaal 12 vakken. In 8 van die vakken staat het gezamenlijke speelgoed: leesboeken, kleurboeken, stiftenbak, puzzels en spelletjes. Maar elk kind heeft wel speelgoed dat echt van hem of haar is. De oudste haar breiwerk bvb. Of de boeken die zij leest en de rest nog niet. Knutselgerief of cadeautjes die ze persoonlijk hebben gekregen. Dingen waar herinneringen aankleven voor hun.

Om het duidelijk te maken welke bak voor wie is, plakte ik op elke bak een sticker. Hun zelfgekozen symbooltje. De oudste koos voor een pinguïn, die er waarschijnlijk meer pinguïnachtig uitziet als ik hem in het zwart had gemaakt met een oranje snavel. De zoon koos uiteraard voor werkgerief. Dochter nummer 2 liet me even verbaasd staan door voor een elfje te kiezen, daar waar ik Frozen had verwacht. Ook de jongste dochter koos resoluut voor een visje, en niet voor een auto ( terwijl ze een paar weken ervoor in de klas als symbool het autootje had gekozen.).

Bij de jongste vond ik het wel een leuk toeval. Toen ze in mijn buik zat, werd ze namelijk 'visje' genoemd. Ik was uitgerekend voor 27 maart en ik had de gewoonte om elke zwangerschap een dag langer overtijd te gaan. Iedereen had uitgerekend dat ze 1 april geboren ging worden en zo begon de naam 'visje' zijn intrede te doen. Op den duur waren we er zo aan gewend, dat we voor een visje kozen op ons zelfgemaakte geboortekaartje. Dit visje. Ik kon het niet laten om hem nu terug te gebruiken. Hij plakt er zelfs aan 2 kanten op, in 2 versies, dus ze kan nog kiezen.

 Door omstandigheden werd ze trouwens 2 weken te vroeg geboren. Geen aprilvis dus, maar wel eentje met het sterrenbeeld Vissen. En een geboren waterrat. Die bijnaam is dus niet voor niets geweest ;-)