Random Snippets #3

Random Snippets van de afgelopen maand:

Ik werd geïnspireerd door Annelyse.

Snippets zijn korte stukjes, snippers.
De Random Snippets zijn een verzameling van nutteloze weetjes en gedachtekronkels die ik nog even levend wil houden voordat ze samen met de rest verzinken in de vergeetput der vergankelijkheid.

• Die laatste week vakantie gingen we samen op verlof. Meestal gaan we kamperen, deze keer naar Disneyland.
• Ons F. won een paar maanden geleden een dagticket en het katapulteerde me direct naar mijn jeugd. Toen won ik een dagticket voor Disneyland. Sommige dingen herhalen zich echt wel.
• F., dat is ook het kind dat het meeste op mij trekt. Tot wanhoop van haar grote zus ( die om de 1 of andere reden graag wat meer op mij zou trekken), verkondigt ze te pas en te onpas dat zij en ik cool zijn. Cool, omdat we de enigsten linkshandigen zijn in het gezin. Brildragers ( al draagt mijne echtgenoot ook regelmatig een bril). We hebben allebei nogal wat decibels in onze mars ( daar kan weinig volk tegenop, helaas) en hebben de grootste mond. Letterlijk dan. ( Want ja, wij testen dat.) Oh, en die koppigheid en onverzettelijkheid die ze tentoon stelt, die heeft ze ook van mij. Al geef ik toe dat ik als kind pakken moeilijker was. Maar op school gedroeg ik me tenminste. Zij niet. Als ze het erg heeft, pakt er echt geen verf op, om het zo maar te zeggen.
• Maar die oudste van ons moet niet panikeren. Bij haar herken ik ook trekjes van mezelf. Meer dan ik zou willen toegeven. Het verantwoordelijkheidsgevoel, de zelfstandigheid, maar ook het altijd zich tekort gedaan voelen, altijd het laatste woord willen hebben ... zou het eigen zijn aan de positie van oudste in het gezin? Hoe ouder ze wordt, hoe meer we horen dat ze toch meer op mij begint te lijken qua uiterlijk, ocharme het kind, ze is gedoemd. Ik vind nog steeds dat ze het meeste op haar vader trekt.
• De zoon en de jongste dochter zijn dan weer meer de papa qua uiterlijk en karakter. Die zijn gevoeliger en knuffelachtiger. Maar we komen meestal wel allemaal overeen. Meestal.
• Maar bon, Disneyland dus. Misschien ( Waarschijnlijk) lag het aan ons, maar zo heel hard waren we er niet door gecharmeerd.
• Ter compensatie gingen we een paar dagen later naar Toverland en dat ligt ons veel meer. Een kleiner park, rustiger, ... en vooral snellere attracties voor de kleinsten, meer afwisseling, minder wachttijden en attracties duren langer. En ge moogt er zelf eten en drinken meenemen.
• Dat verbouwen, dat is precies nog niet echt veel meer opgeschoten. Nochtans zitten we niet stil. Maar er komen andere klusjes bij, of klusjes die je niet alleen kan, ... en de kinderen die er altijd waren, dat hielp ook niet.
• We hebben stenen uitgebroken van het terras ivm riolering. Toen ik een poging waagde om ze er terug in te steken terwijl de kinderen er rondliepen, was ik na 5min mijn truweel kwijt ( 'Wat een leuk schupje mama!') en had de jongste een kassei op haar teen laten vallen. Ik ben dan maar gestopt.
• Ondertussen is de eerste schoolweek weeral achter de rug en heb ik mijn eerste werknachtjes er ook weeral opzitten.
• School begon heel hectisch. Juni 2014 vertelde ik al dat onze zoon al maanden niet goed in zijn vel zat. De situatie beterde er niet op, integendeel. Hij was heel gefrustreerd en agressief. En onze jongste eigenlijk net hetzelfde. Dus weer heel de reutemeteut doorlopen en hup, een paar dagen voor school begon, beslisten we om hun allebei ook te versnellen. Want uw kind zo ongelukkig zien, dat is iets waar uw moederhartje van breekt.
• Ondanks alle commentaar en onbegrip ( waar wij een beetje van schrokken. Aangezien R. en F. al versneld waren, gingen we er - blijkbaar onterecht - van uit dat mensen het logisch zouden vinden van T. en L.) zien wij na een week wel echt een gigantisch verschil. Onze zoon huppelt terug! Hij lacht! De dochter heeft geen buikpijn meer. Geen gigantische driftbuien die alleen te stoppen zijn doordat ze een bloedneus krijgt. Nee, gewoon, blije kindjes.
• En al zijn we realistisch, versnellen is niet de ultieme oplossing, tot hiertoe zijn we zo blij. Want onze kindjes zijn gelukkig.
• En gelukkig zijn is voor ons het grootste goed.