Random Snippets #6

• Was ik hier nog aan het stoefen over mijn kinderen die niet vragen achter een TV. Nu denk ik dat ze stiekem mijn blog lezen. 3x raden wat het meest gevraagde item was op de Sintlijstjes. Meer zelfs. Ons F. kwam overlaatst naar mij, gibberend tot en met. “ Ik heb mijn Sintlijstje al gemaakt voor volgend jaar. Ik ga zoooooveel schermpjes krijgen!” en ze gaf me een lijstje waarop stond ‘teblet, gsm, tv of aifoon.’ Het lijkt me dat dit het laatste jaar is waarin ze gelooft.
• Ik vertelde ook dat we voor de oudste misschien toch aan het overwegen waren om iets elektronisch aan te kopen. Dat hebben we niet gedaan, maar we hebben wel een oplossing gevonden waar iedereen tevreden mee is. Haar beste vriendin is 2 jaar ouder en heeft haar eigen GSM. Ze heeft ook muco en ligt dus wel eens in het ziekenhuis. Ons R. vroeg of ze haar een berichtje mocht sturen toen het vriendinnetje gehospitaliseerd was. Van het 1 kwam het ander en nu heb ik Whatsapp geïnstalleerd op mijn Iphone. Zo kunnen ze met 2 babbelen, ook na de schooluren. En gelooft mij, dat doen ze!
• Maar al dan niet TV op de kamer, ik las ook op een facebookgroepje dat het een hot item is. Ouders die hun kinderen een eigen TV op de kamer geven op hun 2, vanuit de overtuiging dat het beter is om iets niet te veel te verbieden, dat ze er minder in geïnteresseerd gaan zijn. Ouders die het doen, zodat hun kinderen zich veilig leren voelen op hun kamer. Ouders die het een compleet idioot idee vinden, dat ze beter een tablet kunnen geven want dat ze daar meer op kunnen. Ik voelde me opgelucht en niet zo wereldvreemd toen er toch nog ouders waren die ervoor durfden uitkomen dat ze dat geen optie vinden. Los van het feit dat we geen TV hebben, ben ik toch wel heel hard voor “geen schermpkes op de kamer’. Maar ik ben daar misschien wel ouderwets in.
• Dit jaar gingen we ook naar de Sinterklaasshow. De zoon vond het maar niks, de jongste vond het soms leuk soms niet en ons F. die leefde zich volledig uit. Ocharme onze T., toen we thuiskwamen, liet hij zich uit de auto vallen, rolde zich op het terras op in een bolleke en kromp ineen van de hoofdpijn. Teveel lawaai en drukte voor hem. Doen we dus niet meer, maar toch nog eens heel hard bedankt voor de gewonnen tickets Frullemieke!
• Weten we wat R. mankeert. Astma, dan toch. Met medicatie en noodpuffer onder controle te houden. Niet zo heel leuk maar ze moet er niets voor opgeven. Ze heeft ook het syndroom van Sever. Klinkt erger dan het is, het is een aandoening die kinderen tussen 7-13j treft. Kinderen die te snel groeien en heel actief zijn. Zij heeft vaak hielpijn, doordat de pees in haar hiel bijna continu ontstoken is. Dat heeft wel effect op haar leven, want buiten wat gelkussentjes in haar schoenen ( die ze verschrikkelijk vindt) en pijnstilling is de enigste andere oplossing: rusten. Niet simpel voor een actief kind!
• Liep ik tot begin deze week 1x per week. Niet veel, maar ik had het toch terug opgebouwd naar een 4-tal km aan een goed tempo. En ik zit nu weer met de schouderblessure waar ik in maart last van had. Ondanks mijn rustig opbouwen. Grmbl. Ik kan samen met R. rusten, dik tegen onze zin.
• Gingen er vele brainstormsessies aan te pas, maar vonden we dan uiteindelijk toch een idee voor de kerstkaartfoto’s waar ook onze kieskeurige zoon zich in kon schikken. Ik hou mijn hart al vast voor volgend jaar.
• Bij de zoon is ook de fase van de vettige klap aangebroken. Ik vind dat nog veel te vroeg! En ook moeilijk om daarop te reageren: wij leggen hem nu uit dat er woorden en liedjes zijn die niet zo heel netjes zijn en dat hij die niet mag gebruiken in het bijzijn van jongere kindjes en volwassenen ( ik kan me zo de reactie al voorstellen van de bomma als hij zo’n liedje begint te zingen). Dat we snappen dat hij dat leuke liedjes vindt, en dat we hem niet kunnen tegenhouden als hij dat bij vriendjes wil zingen, maar dat het eigenlijk niet zo’n propere liedjes zijn om voor iedereen te zingen en dat lang niet iedereen dat graag hoort. Maar is dat de juiste aanpak? Geen idee.
• Ons F. dat is toch een uniek geval, zelfs in ons gezin. Ze heeft een paar karaktertrekken die we echt niet kunnen plaatsen bij mezelf of mijn ventje. 1 van die trekjes is dat ze heel hard in haar eigen wereld leeft. Vaak heeft ze totaal geen besef van de wereld om zich heen. Ze valt compleet uit de lucht met gesprekken, vergeet waar we naartoe gaan ook al hebben we het net gezegd, … en toch heeft net F. de gave om totaal onverwacht van die filosofische dingen te zeggen. Met een diepgang die je niet altijd verwacht van een 5-jarige en al zeker niet van eentje die meestal met haar hoofd in de wolken rondloopt. Hier haar laatste:
• “ Als ik nog maar 1 wens had, dan zou ik wensen dat ik altijd genoeg wensen had.”