woensdag 28 januari 2015

Elsa en Anna, de capes.

 Die 2 jongsten van ons kregen nog ieders een cadeautje met de feestdagen. Ik flanste een Elsa en Anna cape in elkaar. Eigenlijk niet mijn bedoeling. Ik kocht ooit eens, in de Carrefour denk ik, 4 fleece dekentjes. Per 2 verpakt, lichtblauw en donkerblauw en donkerpaars en roze. 6€ voor de 4, daar kan ne mens niet voor sukkelen. Ik wist toen al wel dat het ooit eens ging dienen voor verkleedspul, want het is heel synthetische fleece.

Toen ik in mijn bak dook voor de sterrentruien, kwam ik deze fleece tegen en *ping, een extra klusje op mijn lijst!*

Ik gebruikte de omkeerbare cape van SVDHZ 1. Versmalde hem een klein beetje, zodat ik uit elk dekentje 2 capes kon knippen. De witte fleece was een restje van het Smurfenpak ( wat, zoals voorspeld, niet meer gedragen is sindsdien.). Ik werkte de cape af met kamsnaps ipv het voorgeschreven lusje. Wegens tijdstekort gebruikte ik niets van versiering of glitter. Het was hun zo ook onmiddellijk heel duidelijk wat er in hun pakje zat!

Grote zus kreeg, heel toepasselijk de Elsacape. Met haar wittere haren en haar neiging om zich hard op te stellen maar toch kwetsbaar te zijn, herkent ze zich meer in Elsa. Kleine zus, onze vrolijke spring-in't-veld, ons knuffelbeestje en verzot op haar Elsazus, kreeg dan weer heel toepasselijk de Annacape.

De andere Elsacape en Annacape werd gegeven aan de beste vriendin van onze "Elsa", voor haar 5e verjaardag.

donderdag 22 januari 2015

Sterretjes, warmte en knuffelgeluk.

 Ik vertelde al dat ik truien had genaaid als cadeautjes voor de 2 jongsten. Hier zijn ze dan! Ik had nog zalig zachte double face fleece in huis. Tegelijk gekocht met deze stof, in november 2012. Het was toen al de bedoeling om daar iets uit te maken voor de middelste dochter. Maar het kwam er maar niet van. Bij deze is mijn schuld dus vereffend ;-)

En waarom ik er nu wel ben ingevlogen? Uit de groenblauwe double face fleece maakte ik toen een groen exemplaar voor het oudste neefje, een blauw exemplaar voor het jongste neefje. Die blauwe trui kwam terug, omdat het neefje eruit gegroeid was. De zoon heeft zich er nog een paar keer ingewurmd, ook al zijn hij en het neefje even groot. Maar hij moest dan toch toegeven dat zijn hoofd er ook met moeite door geraakte. Dus ging de trui door naar de middelste dochter. Ik maakte de trui toen in ne 110 / 116, exact de maat waar ze nu in zit. Maar ook bij haar begon het moeilijk te worden om hem over haar hoofd te krijgen. Mede door haar bril. Lekker warm en kleurrijk en hij stond heel goed bij haar witte haren en blauwe bril. Ze kreeg er dan ook veel complimentjes over en was teleurgesteld dat het aantrekken niet meer zo vlot ging.

Tijd voor een nieuw exemplaar dus! Ik maakte weer een exemplaar uit SVDHZ, de 122/128 die ik gebruikte voor het haaienpak van datzelfde jongste neefje vorig jaar. Zonder rits en de kap maakte ik een maatje groter, want dat vind de dochter leuk, een grote kap.

Ik profiteerde in de kerstvakantie van een momentje waarop de 3 oudsten op Grabbelpasuitstap waren en begon de stof alvast te knippen. Ons jongste zat naast mij te kleuren, tot ze de stof zag. Als het kind zich erop stort, zich erin wikkelt en 'ooooh, zo lekker zacht!' begint te roepen, moet ge wel iets doen/beloven om ze eraf te krijgen. Met wat puzzelen bleek ik net genoeg te hebben voor 2 truien. Voor de jongste gebruikte ik hetzelfde patroon als de zoon zijn gereedschapstrui die ik jaren geleden al maakte.

Omdat dochter nr 2 nog steeds verzot is op sterren en dochter nr 3 nog steeds verzot is op 'min of meer hetzelfde aanhebben als dochter nr 2' ( waarbij ze dan heel schattig tegen haar zus plakt en ze ronddraaien terwijl ze zingen ' kijk we hebben hetzelfde aan!), kregen ze allebei een beetje sterrenversiering op de trui. Bij de jongste zette ik het opzettelijk niet in het midden. Ze had geen zin in poseren en dit is de beste foto die ik kon trekken.

Nu is al mijn double face fleece op en ... reclameren de 2 oudsten dat ze zich buitengesloten voelen en ook zo'n lekker warme sterrentrui willen ... hmm ... daar twijfel ik toch nog over. Heb nog zoveel op mijne to-do lijst staan!


Ik keek het eens na en qua warme, zelfgemaakte truien moeten de 2 jongsten niet klagen. Ik trok hun kast open en telde voor dochter nr 2: een roze nicky velours exemplaar, haar bloementrui, de sterrentrui en sinds vorige week de krokodiltrui van haar broer.

De jongste dochter heeft de Hello Kitty trui in haar kast hangen, de blauwgroene hoodie die van het neefje kwam, de gereedschapstrui ( jawel, ik kreeg hem ondertussen terug! Zoals voorspeld een succes, ze is er verzot op. Wist ik eigenlijk al wel, want de fietsmuts draagt ze ook met plezier!) en dan deze sterrentrui. Het voordeel van de jongste te zijn!

En toeval of niet, deze truien worden het meeste gedragen. Af en toe eens een andere ertussen, maar als ze zelf kiezen, is het 1 van deze. Dankbare kinderen, dat heb ik ;-) ( soms toch)

donderdag 15 januari 2015

Oudjaarcadeautjes

 Net zoals vorig jaar en het jaar ervoor vierden we oudjaar met vrienden. Trokken we namen. En zocht ik cadeaus. Dit jaar probeerde ik het zelf te maken waar mogelijk.

Dus kregen de 2 legoverslaafde jongens een gepersonaliseerde legobrooddoos ( waar ik domweg foto's van vergat te trekken, maar hier zie je onze exemplaren.) De cameo sneed nog maar eens het legoventje uit en ik maakte er deze keer 2 kaders van ( net zoals hun kleine zus een paar maanden ervoor kreeg voor haar verjaardag.).

De mama kreeg 3 kaders met de geboortegegevens van haar kinderen op. Perfect om hun nieuw behangen living mee te versieren.

Bij allevijf de kaders werkte ik voor het eerst met vinyl. Hier en daar lost het wel wat, maar al bij al valt het heel goed mee!

Het moeilijkste vond ik de positie van de geboortegegevens. Ik begon met de oudste en puzzelde tot de kader er perfect uitzag. Mijn cameo heeft een snijmat van 30cm op 30cm en de kaders zijn 30 op 40cm dus het was wel even rekenen. Dus kader 1, ging goed. En dan kwam kader 2. De datum gaf me wel even problemen! Maar ook die zijn opgelost. Ik zie nu pas dat het op de foto lijkt alsof sommige letters dansen, maar ik denk dat het ligt aan de hoek waarop ze getrokken zijn. Ik kan jullie verzekeren dat het in het echt niet zo danst.


Ik moet wel toegeven, het duurde langer dan ik had verwacht. Het uitpuzzelen, uitsnijden en netjes opplakken, daar ben ik toch wel een paar avonden zoet mee geweest! Maar de kaders zijn wel een succes, en dat maakt het de moeite waard!





donderdag 8 januari 2015

Geen verwijten meer ...

 ... van de zoon. Die het niet kon laten om praktisch E-L-K-E keer hij een proper t-shirt moest aandoen mij onder de neus te wrijven dat ik zijn favoriete cookiemonster t-shirts en hamburgert-shirt weg had gedaan. 1 keer ging hij zelfs zover om mij een slechte moeder te noemen. Daarom. Die kleine is soms absurd gehecht aan sommige kledingstukken. Zeker als ge weet dat de t-shirts in kwestie maatje 98/104 ( hamburger) en 110 zijn en hij bijna 120cm groot is. Veel gedragen, uitgelodderd, afgewassen, ... . Maar soit, hij kreeg dus met Kerstmis oa dit in zijn pakje. Geen gezeur meer, maar wel de belofte dat ik nog eens een hamburgert-shirt moet maken voor hem! Wat moeilijker is, want hij wilt het liefste eentje dat heel hard trekt op zijn oude, waar een gigantische hamburger op stond die werd opgegeten door monstertjes.

Ik pimpte ook nog hun speelgoedbakken. We hebben hier 3 van zo'n Ikeakasten in de living staan, in totaal 12 vakken. In 8 van die vakken staat het gezamenlijke speelgoed: leesboeken, kleurboeken, stiftenbak, puzzels en spelletjes. Maar elk kind heeft wel speelgoed dat echt van hem of haar is. De oudste haar breiwerk bvb. Of de boeken die zij leest en de rest nog niet. Knutselgerief of cadeautjes die ze persoonlijk hebben gekregen. Dingen waar herinneringen aankleven voor hun.


Om het duidelijk te maken welke bak voor wie is, plakte ik op elke bak een sticker. Hun zelfgekozen symbooltje. De oudste koos voor een pinguïn, die er waarschijnlijk meer pinguïnachtig uitziet als ik hem in het zwart had gemaakt met een oranje snavel. De zoon koos uiteraard voor werkgerief. Dochter nummer 2 liet me even verbaasd staan door voor een elfje te kiezen, daar waar ik Frozen had verwacht. Ook de jongste dochter koos resoluut voor een visje, en niet voor een auto ( terwijl ze een paar weken ervoor in de klas als symbool het autootje had gekozen.).

Bij de jongste vond ik het wel een leuk toeval. Toen ze in mijn buik zat, werd ze namelijk 'visje' genoemd. Ik was uitgerekend voor 27 maart en ik had de gewoonte om elke zwangerschap een dag langer overtijd te gaan. Iedereen had uitgerekend dat ze 1 april geboren ging worden en zo begon de naam 'visje' zijn intrede te doen. Op den duur waren we er zo aan gewend, dat we voor een visje kozen op ons zelfgemaakte geboortekaartje. Dit visje. Ik kon het niet laten om hem nu terug te gebruiken. Hij plakt er zelfs aan 2 kanten op, in 2 versies, dus ze kan nog kiezen.

 Door omstandigheden werd ze trouwens 2 weken te vroeg geboren. Geen aprilvis dus, maar wel eentje met het sterrenbeeld Vissen. En een geboren waterrat. Die bijnaam is dus niet voor niets geweest ;-)




zondag 4 januari 2015

Nog een paar terugblikken

Ook nog een kleine terugblik naar de jaren toen ik al blogde maar nog niet op het idee kwam om aan terugblikken te doen ;-)

De top 3 van 2013 zag er zo uit:

3) Een nieuw Zwarte Pietenpak voor de oudste. Wordt nog steeds gedragen, die ene keer op het jaar ;-)

2) Het oorbellenboekje. Ik maakte er ondertussen een stuk of 6 en ze blijven een groot succes.

1) De feestoutfits voor de 1e verjaardag van de jongste dochter. De kroon wordt nog jaarlijks bovengehaald. Het kleedje ligt in haar herinneringendoos. De broek van de toen 2,5 jarige dochter, is nu aan de korte kant voor de bijna 3-jarige jongste dochter. De rok wordt nog steeds af en toe gedragen door de oudste, want haar alleen-rokjes-of-kleedjes-fase is omgedraaid naar héél-af-en-toe-nog-rokjes-of-kleedjes-fase.


En 2012 zag er zo uit:

3) De sleutelhangertjes die ik haakte ter ere van de geboorte van de jongste ( die in maart alweer 3 wordt!) Een groots project en nog steeds eentje waar ik trots op ben. Ze leven trouwens nog ook.


2) Het maken van kerstboomversiering met strijkparels. Door ze te laten smelten. Ik denk dat er dit jaar zo'n 2 nog in de kerstboom hangen ( de rest leeft ook nog, maar de boom hangt gewoon vol). Ondertussen zijn er ook al pompons bijgekomen, zelfgemaakte kerstballen, zoutdeegfiguurtjes, echte strijkparelfiguurtjes, ... een allegaartje van zelfgemaakte kerstboomversiering. Elk jaar knutselen de kinderen wel wat bij. Onze kerstboom ziet eruit zoals ons huishouden, een beetje chaotisch, maar alles met liefde gemaakt ;-)

1) Het eerste Zwarte Pietenpak wat ik maakte.

Ik begon met bloggen in 2011, in oktober. Niet veel berichten geplaatst dat jaar, maar toch een klein overzichtje:

3) Op een gedeelde derde plaats: De eerste hoodie die ik maakte, en de eerste ( ingewikkeldere) broek. 3 jaar geleden genaaid, dat is al wel even. De trui is ondertussen al lang weggegeven, iets waar ik eigenlijk wel spijt van heb. Want de jongste dochter is redelijk jongensachtig en zou ze met plezier hebben gedragen. Hmmm misschien moet ik ze gewoon eens terugvragen. Ironisch genoeg heb ik het patroontje overlaatst terug bovengehaald, voor een feestcadeautje voor diezelfde jongste dochter ( daarover later meer). De broek wordt nu gedragen door de middelste dochter. Ik heb geleerd dat Knippiematen breder zijn dan mijn kinderen. Ze zit eigenlijk wat te los. Maar toch, ze wordt gedragen!


2) De eerste kroon die ik maakte, een probeersel voor de eerste verjaardag van de middelste dochter ( die 5 wordt in augustus!) Ik weet zelfs niet meer of ik ze nog heb.

1) En op de eerste plaats staat de tweede kroon die ik maakte. Voor de 3e verjaardag van mijn zoon ( die alweer 6 is geworden afgelopen november. Wat vliegt de tijd!) en die nog steeds trouw elke verjaardag wordt opgezet.


Zo'n tripje down memory lane is eigenlijk best wel eens leuk!






Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...