zaterdag 28 februari 2015

Een nieuwe cadeautjesrage.

Ooit, in het pre-cameo tijdperk, kregen jarige kindjes die 1 van mijn kinderen uitnodigden, een zelfgemaakt cadeautje. Lang niet allemaal, want dat zou zotjes zijn. Maar als ik tijd en zin had, maakte ik iets. Zwierrokjes voor de meisjes. Zakjes voor de jongens. Of een envelopje, pennenzak, portemonneeke, oorbellenboekje, ... .

Ik voel nu een nieuwe rage opkomen. Misschien zag u het al aankomen. De gepersonaliseerde t-shirt.

De eersten waren een probeersel, maar vielen hard in de smaak. Het is leuk om uw kind af te zetten op een feestje, een paar uur later terug op te halen en te zien dat de jarige het t-shirt aanheeft dat ik zo schoon heb versierd.

Dus toen de afgelopen weken 1 van de beste vrienden van de zoon verjaarde en de 2 beste vriendjes van de bloemekesdochter, toen kon een gepersonaliseerd t-shirt niet uitblijven.

Natuurlijk kregen ze er nog iets bij, het zijn dan ook beste vriendjes voor iets. En omdat beste vriendjes vaak dezelfde interesses hebben, kregen mijn kinderen er ook een gepersonaliseerd t-shirt bij. Behalve de dinosaurussen. De dochter en haar vriendje zijn 2 handen op 1 buik, maar hun gezamenlijke liefde strekt zich niet uit over dinosaurussen.


De Frozenfans kregen glitterflex, want blingbling en Elsa is op deze moment altijd scoren, bij eender welk meisje onder de 6.

De rest is allemaal flockfolie.

zondag 22 februari 2015

Diep, heel diep in de zee.


Herinnert u zich het neefje met die spectaculaire kennis van het dierenrijk? Vorig jaar maakte ik hem een haaienpak. Dit jaar gingen we eigenlijk centjes geven. Hij gaf een feestje voor zijn klasgenootjes, zijn grote broer mocht een vriendje uitnodigen en koos zijne neef. Aka mijne zoon. Dus personaliseerde ik een t-shirt voor hem, dat mijn zoon dan mocht afgeven.


 En kreeg de dag erop telefoon van de mama, met de melding dat de zoon al een hele dag in dat t-shirt met korte mouwen rondliep - kou! - en het niet wou uitdoen, ondanks de spinazievlek. En de vraag of ik mss liever zijn kleerkast een beetje wou pimpen ipv centjes te geven. Zo gezegd, zo gedaan!

Google was mijn vriend, want ik zocht verschillende zeedieren en liefst niets te kinderachtig. Ik gebruikte verschillende kleuren flock en streek hem op verschillende plaatsen op zijn t-shirts en trui. Geen enkel t-shirt is hetzelfde ( uitgezonderd de zwaardvis, die heb ik wel  dubbel gebruikt), afwisseling genoeg in zijn kleerkast nu! Ik ben er lang mee bezig geweest, maar we hebben een jongetje héél gelukkig gemaakt!


dinsdag 17 februari 2015

Magneetborden

Ik loop een beetje achter met bloggen.

Deze magneetborden personaliseerde ik al vlak na de kerstvakantie.

We kochten deze al voor we verhuisden in oktober 2013 ( weeral een koopje in de Carrefour, 16€ voor de 4 grote borden!) en in de kerstvakantie maakten we er eindelijk werk van om de commode weg te doen en de magneetborden op te hangen.

Ik liet de kinderen kiezen voor hun figuurtjes, met als enigste vereiste geen bekende figuren ( zoals Elsa en Anna, Hello Kitty of Mega Mindy voor onze 4-jarige of Maya de Bij voor onze 2,5-jarige). Want ik ben niet van plan om ze bij elke nieuwe rage te vervangen. Ze lieten zich een beetje inspireren door hun net gepimpte speelgoedbakken. Ons romantische wolkje koos voor schattige diertjes, de praktisch ingestelde zoon voor de bulldozer die ooit eens een t-shirt van hem versierde. Ons 4-jarig fantasierijk wolkje koos voor sprookjesfiguren en ons waterratje ging voor 'diep in de zee'.

Hun borden zijn 60cm op 80cm en hangen nu vol met oa belangrijke brieven, afspraken bij oogarts / NKO / tandarts / etc, uitnodigingen voor verjaardagsfeestjes, leuke magneetjes, tekeningen en bij de zoon hangt er zelfs ne waterpas aan. Ervoor hong alles op 1 magneetbord en nu hebben ze veel meer overzicht wat voor wie is.

Ook ons kleine magneetbordje pimpte ik. Die maan vond ik prachtig, en de tijd die ik er heb ingestoken om het goed erop te krijgen meer dan waard! Op ons bord hangen oa de klantenkaarten, mijn uurrooster, de nieuwsbrief van school en brieven die enkel voor ons zijn. Hoog genoeg zodat er niets 'per ongeluk' kwijt kan geraken.






vrijdag 13 februari 2015

Straal mijn troetelbeertjes, straal!




Het is weer die tijd van het jaar ... CARNAVAL!!!

En carnaval betekent hier: zelfgemaakte verkleedkleren! Ik maakte al eens een prinses en een werkman. Een brandweerman, uil en Hello Kitty. Vorig jaar waren het een haai, zon, krokodil en bloem.

Aan de nieuwsgierige reacties uit mijn omgeving te merken heb ik blijkbaar de lat hoog gelegd voor mezelf. Veel mensen zijn benieuwd naar wat ik gemaakt heb en hoeveel werk ik er in heb gestoken.

Dit jaar ging de zoektocht iets moeizamer. De oudste ( die er onder het jaar ook het meeste met bezig was) wou eerst een pakje fritten of chocolade. Tegen dat ik haar ervan overtuigd had dat ik dat echt niet zag zitten, ging ze voor pinguïn. Dat zagen ze allevier wel zitten. Maar toen ze in het begin van het schooljaar leerde over recycleren, wou ze liever als plastieken zak. Ze had het zelfs al gemaakt, in een grote plastieken zak 2 gaten in de bodem, benen erdoor en de hengsels over de armen. Ik vond het eigenlijk heel origineel en met een minimum aan werk. I liked it! Broer twijfelde tussen plastieken zak en voetballer. De middelste dochter wilde terug als bloem. En wel omdat ze in de kleuterschool een rode-loper-optocht houden. Ze verdelen de kleuters in groepjes ( alle prinsessen bij elkaar, alle brandweermannen bij elkaar, alle dieren bij elkaar, ...). Vorig jaar was het kind de enigste bloem en ze heeft daar naar het schijnt een showke weggegeven op die rode loper ... eigenlijk wou ze gewoon origineel zijn. Haar Frozenverslaving begon vlak nadat ze het pak gekozen had en ze twijfelde of ze geen Elsa mocht zijn. Twijfel was direct weg toen ze besefte dat ze dan moest concurreren met andere Elsa's! De jongste wist niet wat ze wilde, ah nee, dit is haar eerste carnaval op school.

Tegen dat we naar het stoffenspektakel gingen op 1 november,  vroeg ik - op 31 oktober - aan de jongsten of zij al een idee hadden. Roept ons oudste wolkje: "oh mama, ik ben van gedachten veranderd, ik wil ne troetelbeer zijn!" Ne troetelbeer begot. Veel nostalgie voor mij ( als kind keek ik er graag naar). Geen idee waar ze het vandaan had. Ze zei dat ze het eens op een plaatje had gezien en dat het haar wel schattig leek. Dus ik de rest ook even een internetcursus troetelbeer gegeven, want zij wisten niet waar ze het over had.

Op 5 minuten tijd hadden de meisjes hun troetelbeer gekozen en hun broer overtuigd om er ook ene te worden. Ze kozen ieders hun afbeelding en grappig genoeg bleek die perfect bij hun te passen toen ik later de betekenissen opzocht.

Slaapbeertje is perfect gekozen voor de oudste. Ze slaapt niet overdreven veel, maar ze is wel de beste slaapster van de 4. Sliep door op 6 weken, klokje rond op 8 weken. Sindsdien zijn de keren dat we er voor haar uitmoesten op 1 hand te tellen en het kind wordt 8 in mei. De 2 middelste kinderen waren nog sneller met klokje rond slapen ( respectievelijk 3 en 5 weken en dat voor borstvoedingsbaby'tjes), maar hebben heelder perioders gehad waarin ze vaak wakker werden. De zoon zelfs vaak night terror aanvallen, waarbij hij de longen uit zijn lijf krijste en de grote zus die in het bed ernaast lag gewoon er door sliep). De jongste sliep pas door met 18 maanden, dus wij waren in die periode heel blij dat er toch 1 van de 4 goed sliep ;-)

Brombeertje is op het lijfje geschreven van de zoon. Kiest snel de moeilijkste weg als het ook makkelijk kan en moppert graag en veel als er iets aan hem gevraagd wordt. Maar hij doet het uiteindelijk wel.

Lachbeertje, dat is helemaal onze middelste dochter. Als baby al was ze ons lachebekje. Bijna altijd goedgezind, zeker altijd in voor een mopje en gek doen.

En knuffelbeertje voor mijn jongste knuffelbeertje. Al heeft ze er een hekel aan om aangeraakt te worden door vreemden en kan ze helemaal verstijven, ze komt helemaal tot rust bij mij op schoot. Tot een paar maanden geleden noemde ze het "puffelen" en het was echt een steekje door mijn hart toen ze het juist uitsprak. Weer een tijdperk dat achter de rug is ;-)

De handleiding van de troetelberentrui was 1 van de eerste dingen die ik ooit gepind had, dus dat was lekker makkelijk voor mij. Nog makkelijker was dat ik de Yorick ook in huis had, in alle maten. Omdat hij heel breed was, mat ik eerst het patroon op dat ik al uitgeknipt had, de 98/104. Wat bleek ... voor de jongste moest ik het een stuk versmallen. Voor de andere 3 moest ik niets versmallen, het paste precies. Dus heb ik 1 patroon gebruikt, en voor de 3 oudsten enkel verlengd ipv versmald. Gemakkelijker kon bijna niet!

Voor de broeken tekende ik voor de 2 jongsten een pyamabroek over. En flockte er een hartje op. De 2 oudsten wilden geen broek, een jeansbroek was goed genoeg. Tot de oudste het hartje zag. En ze nu dus een jeansbroek heeft met een hartje op dat er niet afgaat. De witte fleece pluiste overal. Ook op de geflockte buiken, wat ik oploste door de pluisjes eraf te trekken met plakband.

Hetzelfde principe als vorig jaar: de truien zijn ook zo te dragen, en met die zalig zachte fleece in hun kappen, ben ik er zeker van dat ze dat ook effectief gaan doen!

En ik? Zoals elk jaar help ik mee pannenkoeken uitdelen op school en doe ik dat in stijl :-)

donderdag 5 februari 2015

Winterproof

Vorig jaar maakte ik een graafmachine dekentje voor de zoon. Nog steeds moet ik hem er elke avond 'inwikkelen' ( jawel, mijne stoere 6-jarige wilt nog steeds ingebakerd worden. Anders slaapt hij niet goed zegt hij. Stiekem smelt ik elke keer weer en ik ben eens benieuwd hoe oud hij gaat zijn voor hij deze gewoonte afleert. Zijne toekomstige partner gaat anders nogal moeite mogen doen om hem eens ne knuffel voor het slapengaan te geven ;-)).

De meisjes ondertussen hadden al meerdere keren laten horen dat ze zo'n knuffelzacht dekentje ook zagen zitten. We gingen naar het stoffenspektakel op 1 november en toen hoorde ik mijn man plots zeggen: 'kiest allemaal maar een stofke uit voor een dekentje.' Dat lieten ze zich geen 2x zeggen!

De 7-jarige dochter koos voor bolletjesstof. Gedaan blijkbaar met kinderprentjes, mevrouwtje is stillekesaan een meer volwassen stijl aan het krijgen.

De 4-jarige dochter en voormalig puzzelkampioene ( Ze is een periode gefascineerd geweest door puzzelen. Helaas stopte die periode toen ze, net 3, puzzels kon maken van 100 stukjes. Ook bij de rest stopte het trouwens toen. De fun is er blijkbaar af als ge net iets meer moeite moet doen ;-)) koos onmiddellijk voor een puzzelstofje.

En de 2,5-jarige werd instant verliefd op een ongelofelijk zacht stofje met auto's op. Onze wildebras. ( 2 dagen later koos ze als klassymbooltje ook de auto, ik verwacht me al aan een snelheidsduveltje later ;-)) Ik scoorde in de Carrefour even lekker zachte dekentjes ( echt, die hebben soms solden op dingen waar ge niet van verstaat hoe ze die zo goedkoop weg doen. Maar zoveelste beter voor ons natuurlijk.) als het autostofje.

Ik knipte de dekens en toen ... viel ik en lag ik een tijdje in de gips. Ik werkte ze pas vorige week allemaal af. Want vorige keer vloekte ik er al op, maar dat zelf paspel maken en dan stikken, dat is zo'n werkje dat precies maar blijft duren. Maar ondanks dat de winter - hopelijk - al naar zijn einde aan het gaan is, genieten ze allemaal volop van hun zachte dekentjes!

Ik keek ondertussen eens in mijn voorraad fleece en maakte ook nog snel 3 buff's, voor elk meisje 1. ( De zoon vroeg er wel 1, tot hij besefte dat hij eigenlijk zelden een sjaal draagt. En hij heeft ne buff gekregen van de voetbal dus hij is gesteld.) Bollen voor de oudste, want dan wist ik ten minste dat ik ging scoren. Hello Kitty voor de 4-jarige die uit haar trui gegroeid is en daar toch wel spijt van had. En paddestoeltjes die perfect matchen bij de geërfde wantjes van de jongste ( een feit dat ze met veel vreugde aan iedereen verkondigde.)







Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...