Want het kan ook wel eens misgaan.

 Nog een paar niet geblogde cadeautjes:

Een lego ninjago klokje en t-shirt voor het oudste neefje. En eenzelfde t-shirt voor het jongste neefje. Je zou het niet zeggen op de foto's, maar de t-shirts zijn allebei felblauw. Om de 1 of andere reden kreeg ik de kleur helemaal niet goed getrokken met mijn gsm.

Ook nog een t-shirt voor een jarig vriendinnetje van ons L.



Verder maakte ik ook nog de beloofde zwemzak af voor ons R. *grote zucht*

Het naaien ging redelijk ( al merkte ik al bij de laatste stiksels dat mijn naaimachine precies niet goed meer werkte, ik had het toen al kunnen weten). Maar al bij al: het ging goed, het zag er goed uit.

En dan, dan zei het kind: ik wil een paddenstoel op de grote zak en mijn naam op het stuk erboven. Paddenstoel en naam uitgesneden: geen probleem. Paddenstoel erop geflockt: geen probleem. Naam erop geflockt: eerste 4 letters, geen probleem. Maar de allerlaatste letter, de N, die werkte totaal niet mee! Die kwam net terecht op een moeilijk stukje stof. Want ondanks straktrekken etc, kreukte de stof toch. En de N, die stond er maar halfsegat op. Uiteindelijk streek ik er het bovenste van de paddenstoel over ( wat dan ook nog eens een beetje mislukte) en gelukkig vond de dochter het wel goed, want eerlijk gezegd: het is niet mijn beste werk. Ik heb er serieus op gevloekt!

Carnaval 2016!

Vandaag vierden de kinderen op school carnaval. En dat wil zeggen: zelfgemaakte verkleedkleren!

Zoals eerder gezegd: voor 2 dan toch. Dat onze T. zich nooit echt graag verkleed heeft, dat wisten jullie waarschijnlijk al. Dit jaar koos hij dan ook gewoon voor zijn BMX-outfit. Nochtans is hij de enigste die zijn pak voor volgend jaar al heeft gekozen: opvallend veel jongens waren verkleed als soldaat en hij vond het heel leuk om met een geweer / pistool rond te lopen. Maar het allerleukste - volgens hem - is dat de jongens zo druk bezig waren met soldaatje te spelen, dat er eindelijk eens niet gevoetbald werd.

Ons L. zit volop in haar prinsessenfase. Als jongste van 3 zussen heeft ze al veel speelgoed en kleren, dus de meter was dolgelukkig dat ze met nieuwjaar een knalroos Prinsessiakleed op haar lijstje zag staan. En ook al is het dan geen zelfgemaakt verkleedpak, ik heb het ook niet zelf moeten kopen :-)

Dan schieten R. en F. over.

R. vroeg al na het zonnepak achter een pinguïn-onesie en week daar dit jaar geen duimbreed vanaf. Dus ging ik met zwarte en witte fleece aan de slag. De broek is de losse broek uit SVDHZ 2. En de trui is de hoodie van SVDHZ 1. Allebei maatje 140 ( waar is de tijd dat mijn allereerste kleedje - voor haar - een 104 was en nog goed te groot!). Ik maakte me op voorhand zorgen over het verschil in omtrek van de broek en de trui, maar dat waren zorgen voor niets. Meer zelfs, tot op de mm is het exact gelijk, wat het in elkaar zetten serieus vermakkelijkte! Ik knipte het voorpand helemaal uit in het zwart, tekende er dan de contouren op van het wit, knipte het uit en zette er 2 witte stukken in, tesamen met een witte rits. De kap was ook een eitje voor iemand die al ervaring heeft met rare kappen ;-)

Het is een loszittend pak, maar niet te los. Ze kan er goed in bewegen en het is lekker warm. Enigste nadeel - volgens de dochter - er zitten geen zakken in. Sja, dat ben ik dus vergeten.

Dat ineenzetten, dat ging supervlotjes. Maar zoals dat met veel dingen gaat: hoogmoed komt voor de val. Want na de vlotte pinguïn-onesie, begon ik aan het carnavalspak voor F. ...


En ons F., die kiest altijd voor originaliteit. Dit jaar wou ze eerst een vlinder zijn. Maar ze wou dat de vleugels vastgemaakt werden aan haar armen. Dat leek haar bij nader inzien toch niet zo handig, zo een hele dag rondlopen op school. Dus ging ze voor een cupcake. Originaliteit ten troef! Op Pinterest vond ik wel wat ideetjes ( ook voor het pinguïn pak trouwens). Daar gingen ze voor een lampekap als cupcakehouder, maar dat leek me toch verre van handig om een hele dag mee rond te lopen en te zitten ( vooral dat laatste). Ik besloot te gaan voor een rimpelrokje. Ik had nog blauwe tricot over die daar perfect voor was! Ik flockte er in het roze een cupcakeje op met de tekst Miss Cupcake. Ik ben wel vergeten er foto's van te trekken, dat is voor een andere keer.

Hoe vlot het pinguïnpak ging, hoe onhandig was ik met het rimpelrokje. Een voorteken zeker? Afbrekende draden, de slechte kanten op elkaar stikken, wel de tailleomtrek meten, maar pas na het omzomen en flocken doorhebben dat ik niet de beenlengte heb gemeten ( gelukkig maar een beetje te groot),  ... En dat was dan nog het makkelijkste deel! Voor het bovenste deel wou ik eerst witte fleece losjes over haar draperen en er bollen op naaien, maar het kwam maar niet mooi uit. Ik probeerde een witte poncho te naaien en had toen pas door dat het niet perse aan mijn naaikunsten lag dat het niet lukte ... mijn machine begon rare geluidjes te maken en een beetje 'opgesmoord' te rieken. Tijd dus voor eens nagekeken te worden!

Ondertussen keurde F. het cupcakepak af ( groot gelijk). Al was ze wel blij dat ze er een rokje bijhad. Ik liet het er niet bij zitten. Vorige week dinsdag deed ik mijn naaimachine binnen, en zaterdag hadden we al gepland om naar Kapellen te gaan, voor stofjes voor F. haar lentefeest dit jaar. Dus ging ik volledig voor een no-sew-tutu.

Er kwam maar een klein beetje overtuiging aan te pas om de broer zijn favoriete Cookiemonstert-shirt af te troggelen voor 1 dag. Ik ging met F. naar de Zeeman en kocht daar een donkerblauwe stretch broek die zalig zit - volgens haar - en een donkerblauw trainingsvestje waar hier nog om gaat gevochten worden, want zowel F. als T. vinden het een supervestje. Ze hebben ook beiden min of meer dezelfde maat, dus er zou geruild kunnen worden. In Kapellen kocht ik 2m tule ( maar kreeg iets meer omdat er in de eerste 30cmeen scheur zat). Ik nam een elastiek, even lang als haar taille. Mat deze keer wél de benodigde beenlengte en knipte stroken tule af die ongeveer 2cm langer waren. Knoopte ze allemaal rond de elastiek, en daar is hij dan: de Cookiemonstertutu!

1 reepje gebruikte ik om rond haar hoge, gecrepeerde dot te strikken. Toevallig past haar outfit nog eens geweldig goed bij haar bril. Na school zei ze verbaasd - en lichtjes beledigd - dat iedereen haar zo schattig vond. Ik vind ze er in ieder geval al geweldig mee staan!

Carnaval bij ons: door de jaren heen.

Ik kreeg overlaatst op mijn facebookpagina een herinnering te zien van 3 jaar geleden: een carnavalspakje dat ik toen maakte voor ons F., die op 1 februari 2013 instapte en een week later al direct mee carnaval mocht vieren.

En gisteren waren we de verkleedbak aan het uitmesten, waarbij ik heel wat te kleine verkleedkleren wegdeed, ook de zelfgemaakte.

Het deed me mijmeren over alle carnavalskostuums die ik heb gemaakt de afgelopen jaren en ik nodig jullie uit om mee te mijmeren ;-)


Om te beginnen: ons R. In de peuterklas droeg ze een clownspakje. Ooit gemaakt door mijn schoonmoeder voor haar dochter ( de tante van ons R. dus). Ook al kon ik toen nog niet naaien, daar groeide wel het idee om geen verkleedkleren te kopen, maar om ervoor te zorgen dat ze altijd iets zelfgemaakts en origineels  aanhebben.

In de 1e kleuterklas zwoegde ik op een prinsessenoutfit, om ze de dag zelf ziek uit bed te halen. Geen carnaval voor haar, dus het jaar erop moest ze dezelfde outfit maar weer aandoen. Gelukkig maakte ik hem goed groot en kon ze er nog in. Die prinsessenoutfit hangt hier nog steeds en heeft zeker nog zijn nut!

In de 3e kleuterklas ontdekte ze originaliteit en ging ze voor een uil. Ook dat pak leeft nog steeds, al word het niet zo frequent gedragen.

Het jaar erop maakte ze een grote sprong, dus schrijven we al 2e leerjaar toen ze een zon wilde zijn. De broek is al lang te klein, maar ligt nog in haar kast. De trui had ze vorige week nog aan en ik ontdekte toen dat de naden in beide schouders beginnen te lossen. Voor een zelfgemaakte trui die ze al 2 jaar superveel draagt vind ik dat een goede score!

Vorig jaar, 3e leerjaar, gingen we voor de gekende troetelbeertruien. Ook deze trui wordt nog veel gedragen, zelfs vandaag.

 Dan onze T. Een iets moeilijker geval qua verkleden, altijd al geweest. Het eerste jaar dat hij naar school ging, 1e kleuterklas, wou hij perse werkman zijn. Dat was ne gemakkelijke. Hij droeg al veel salopetten, het enigste wat ik moest doen was er een gereedschapsriem bijmaken. Dat deed ik in fleece. Hij heeft hem niet veel gedragen dus gaf ik hem gisteren aan zijn opvolger: het beste vriendje van L en ook vastberaden om werkman te worden.

 In de 2e kleuterklas wou hij brandweerman zijn. En het moest perse een rode worden. Nog 1x heeft hij erna dat pak aangedaan. Dan wou hij niet meer, dus de winter erop gaf ik het weg.

De 3e kleuterklas kwam, en daarbij hoorde het krokodillenidee. Hij beloofde me toen plechtig dat hij de trui zo vaak mogelijk ging dragen en deed dat ook. Die eerste maanden toch. Erna vloog het opzij en ook dat gaf ik gisteren weg aan zijn opvolger.

Vorig jaar, 1e leerjaar, maakte ik hem dan zijn brombeertrui. Die kon, heel de winter door, niet snel genoeg gewassen worden! Hij droeg ze supervaak, al reclameerde hij wel eens dat de meisjes hem teveel aaiden als hij die trui droeg. Deze winter heeft hij hem nog niet aangehad en ik denk niet dat dat ooit nog gaat gebeuren. Jongens in het 3e leerjaar zijn net iets te cool zijn voor knuffelzachte truien. Dus ik ga ze doorgeven aan ons F.



Ons F., die was op 2 jaar verzot op Hello Kitty. Op het geobsedeerde af bijna. In ieder geval, ook al wist ze niet wat carnaval was, toen R. zei dat ik wel een Hello Kitty pak kon maken, was ze direct verkocht! Het kleedje is nog vaak gedragen. Maar nu is de jongste er ook al een tijdje uitgegroeid dus geven we dat ook weg.

Het jaar erop, 2e kleuterklas, wou ze een bloem zijn. En wat een stralende bloem was ze! Ze droeg het pak heel vaak, tot ze er te groot voor was. Kleinste zus was een heel gewillige kandidaat om het aan te doen en ook nu ligt het nog vaak in de was.

In de 3e kleuterklas koos ze voor een lachebeertje. Ze droeg de trui veel, tot ze viel en haar elleboog brak. Die elleboog was genezen tegen dat het zomer was dus werd de trui amper nog uit de kast gehaald. Bij het aanbreken van de herfst bleek de trui niet meer zo goed te passen. Allez, ze past nog wel, maar haar hoofd - met bril - krijgt ze iets moeilijker door de halsopening, dus zoveel draagt ze de trui niet meer. De broek daarentegen, die past nog goed en draagt ze bijna wekelijks op de basket.



Ons L. sluit de rij. Met nog maar 1 carnaval op haar teller: de carnaval van het knuffelbeertje. Ze draagt hem nog steeds heel graag. De broek is ondertussen wel te kort geworden, de trui blijft een succes!



Benieuwd naar wat ik dit jaar heb gemaakt? Komend weekend laat ik jullie het resultaat zien. Ik kan al wel verklappen dat ik dit jaar maar 2 outfits heb moeten maken, waarvan 1 heel goed gelukt is en de andere mislukt. Gelukkig bestaat er zoiets als een back-up plan. Daaruit zie je maar, ondanks al mijn ervaring in het naaien van verkleedkleren, soms mislukt het ook eens!