vrijdag 25 maart 2016

Gratis tutorial oorbellenboekje

 3 jaar geleden kreeg mijn oudste dochter gaatjes in haar oren. En zocht ik naar een manier om de oorbellen netjes te kunnen opbergen. Dat was de geboorte van het oorbellenboekje.

Algauw volgden er nog exemplaren, als cadeautje. Tesamen met die cadeautjes kreeg ik vaker en vaker de vraag of ik de boekjes niet op bestelling maakte. Nee, antwoordde ik telkens. In het begin dan toch, want ik maak ze nu wel op bestelling.

Maar voor al  diegenen die er zelf aan willen beginnen: hier is de langverwachte en langbeloofde tutorial!

Het is de eerste keer dat ik zo'n uitgebreide tutorial uitschrijf en ook de eerste keer dat ik iets uitschrijf dat ik echt helemaal zelf heb uitgepuzzeld. Moesten er dus dingen niet duidelijk zijn, laat het zeker weten in een reactie hieronder. Ben je zelf eraan begonnen, zie ik graag een foto van het resultaat!

Het is niet de bedoeling dat je deze tutorial gebruikt om de boekjes te verkopen, het is voor eigen gebruik of cadeautje.

Maar dus, de tutorial.

Allereerst het materiaal. Je hebt nodig:

- een A3 blad knutselrubber ( ik koop het mijne in de Pipoos.)
- katoen voor de boekomslag
- katoen voor de bladzijden
- eventueel 1 à 2 lintjes
- 1 kamsnap

Werkwijze:

- We beginnen met het blad knutselrubber. Zoals je op de foto kan zien heb ik het onderverdeeld met de afmetingen erbij.

-Op de 2e foto kan je zien dat ik een uitsparing heb uitgetekend. Hier komt de kamsnap in die het boekje dichthoud. Dit is optioneel, ik heb het bvb bij mijn oorbellenboekje anders gedaan, liet heel het stuk overflappen en gebruikte 2 drukknopen.

- Knip alles uit. Leg de bladzijden tussen de boekomslag en meet hoeveel je nog van de bladzijden wegknipt. Wil je graag dat je bladzijden gelijk komen met je omslag als het boekje dicht is, dan moet je er minder afknippen. Vind je het net leuk dat de bladzijden wat inspringen in het boekje, zul je er meer moeten afknippen.

- Dan speld je de knutselrubber op de stof. Ik gebruik telkens een stof met print voor de omslag en een effen stof voor de bladzijden. De oorbellen prikken gaatjes in de stof. In een effen stof zie je de gaatjes goed, wat handig is als je de oorbellen terug in wil steken in gaatjes die al gemaakt zijn. Met een print zie je de gaatjes minder goed, afhankelijk van de print.

- Knutselrubber verschuift niet, wat heel handig is. Ik speld hem vast op de stof en stik er vlak naast. Op de foto zie je een trapeziumvormige uitsparing, dat is het keergat.

- Heb je ook hangers die volledig dicht zijn met hun sluiting ( ik hoop dat jullie weten wat ik bedoel, ik heb geen idee of er een naam is voor dat soort oorbellen.), dan kan een lintje - of meerdere - handig zijn. Hier kun je de oorbellen aanhangen. Let op dat je de lintjes al positioneert tussen de 2 goede kanten wanneer je de slechte kanten op elkaar stikt.

- Voor je de stoffen boekomslag keert, geef je knipjes in de hoeken bij de uitsparing. Dan is het tijd om de knutselrubber er in te steken. Je rolt hem op en foefelt hem erin. Er is geen ander woord voor, je duwt wat, je trekt wat en uiteindelijk zit hij volledig op zijn plaats.

- Het trapeziumvormige stukje slaag je over de knutselrubber en dan stik je helemaal rondom op een paar mm van de rand.

- Dan bepaal je waar de bladzijden komen. In tegenstelling tot een echt boek, stik ik de bladzijden er meestal 1 voor 1 op ipv allemaal tesamen. Al heb ik het ook al eens tesamen gedaan. Maar door ze op elkaar te stikken met telkens wat plaats tussen, denk ik dat er minder kans is dat de stekers in de bladzijde erachter blijven hangen.

- Bij het vaststikken van de bladzijden steek je de linten er ook tussen. Probeer ervoor te zorgen dat ze er strak tussen steken. Ze durven al eens te 'hangen' als er teveel oorbellen aan hangen. De overschot van de lintjes kan je achter de laatste bladzijde wegknippen.

- Hoe bepaal je nu waar de bladzijden komen? Je legt ze erin en slaagt de omslag dicht, tot je zeker weet dat ze er goed insteken. Dan begin je aan het vaststikken van de onderste bladzijde. Meestal zet ik mijn voetje in het midden van de bladzijde, maar mijn naald uit center, naar rechts toe.

- Dan stik ik er nog eens naast. Meestal vlak naast het eerste stiksel maar mijn naald nu wel in center of naar links. Afhankelijk van hoeveel plaats je er nog tussen wilt hebben.

- De bovenste bladzijde stik je op net dezelfde manier vast. De rug van je boekomslag ziet er dan zo uit als op de foto hiernaast. Je kan de stiksels natuurlijk ook laten doorlopen van boven naar beneden. Stik je de bladzijden in 1 keer vast, dan zie je natuurlijk ook maar 1 stiksel.

- Als laatste nog een kamsnap erin en je oorbellenboekje is klaar voor gebruik!

Veel plezier ermee!












zondag 20 maart 2016

Warme truien.

 3 jaar geleden maakte ik een groene hoodie voor mezelf. En daaropvolgend een heel warme zwarte met roze trui. Overlaatst zwierde ik allebei de truien uit mijn kast.

De zwart met roze omdat ik ze toch niet zo graag droeg. Te warm, dat was al 1 nadeel. Net iets te kort om comfortabel te zijn, nadeel 2. Maar het grootste nadeel? Die kraag. Hoe zacht en warm ook, ik kreeg er uitslag van. Vroeger had ik dat alleen bij wollen kragen, nu dus eigenlijk bij alles wat tot tegen mijn kin komt.

De groene trui zwierde ik eruit omdat er ergens op het voorpand een vlek op zat die niet weg wilde gaan. Omdat hij helemaal versleten was en er een gaatje in het schouderpand zat. Omdat hij 'op' was.

Tijd voor nieuwe kastvulling! Ik ging eens ne keer volledig uit mijn comfortzone en koos voor roze. Pas op, ik heb niks tegen een vleugje roze, maar had ge 3 maanden geleden tegen mij gezegd dat ik een roze trui zou hebben, ik zou toch eens bedenkelijk hebben gekeken.

Toch koos ik resoluut voor de roze versie toen we een tijdje terug in Kapellen waren. Want de stof is warm, maar niet te warm. En zacht! Ze hadden hem in vanalle kleuren, maar ik was in een bui waarin ik iets opvallender wou dus: roze!

Voor het patroon hield ik het simpel: het is hetzelfde patroon als de 2 truien die ik heb weggezwierd. Alleen dan nog eens verlengd aan de mouwen en vanonder. De kraag is een rechte lap stof. Warm genoeg aan mijn nek vanachter maar hij komt niet tot aan mijn kin dus ik kan ertegen. Ik heb al superveel complimentjes gekregen over deze trui! Het moet gezegd: ik maakte hem vorige maand en ik draag hem echt veel, net zoals mijn zwart exemplaar. Ik denk dat ik nog eens zo'n trui ga maken, maar dan in een ander opvallend kleurtje. Als ik een stofke naar mijn goesting vind.


Tijdens datzelfde bezoek aan Kapellen zag mijne man een rol double face fleece liggen bij de coupons. Stof gaan kopen met mijne man, dat is gegarandeerd thuiskomen met extra stof en extra projectjes. Deze rol vond hij perfect bij ons R. passen. Petrolblauw met grijs/bruin ( de meningen zijn verdeeld. Ik vind het eerder bruin, de dochter en man eerder grijs). Welke kleur het ook is, het zijn tinten die wel bij haar staan.

Wilde ik er nog een warme trui van maken deze winter, moest ik wel snel zijn. En dat deed ik dus. Ik gebruikte het Fleur patroon van Zelfgemaakte Kleertjes 3. Bij ons Frullemieke had ik al gelezen dat zij het patroon kort en breed vond vallen. Ik tekende een 10y over, legde er 1 van R. haar truien op en besloot na lang twijfelen toch niets te veranderen aan het patroon. Ik gebruikte wel boorden en misschien maakt dat het verschil: ook al is ze duidelijk nog wat te groot en te breed voor de dochter, de boorden passen wel aan. Een kap vond ze dan weer niet nodig, dus het is een kraag geworden. Om allebei de kleuren tot zijn recht te laten komen, zocht en vond ik een oplossing: Pinterest!!!! De uitleg is in een taal die ik niet machtig ben, maar de foto's zijn duidelijk genoeg. Al moet ik toegeven dat ik weer te snel was en de foto's niet al te duidelijk bekeek. Ik knipte het voorpand wel door aan de punt die over de borstkas loopt, de andere punt die naar beneden wijst, daar deed ik het niet. En de stof trekt daar dus een beetje. Maar bij dat overbeweeglijke kind valt dat toch niet op. Ik vind het alvast een heel leuke trui! ( Ge moet het wel doen met een slechte, overbelichte foto, maar mijn GSM werkte toen niet mee en nu ligt de trui in de was.)



zaterdag 12 maart 2016

Geluk: een groot geschenk.

Dat het al even geleden is dat ik hier nog schreef. En dat ik er een goede reden voor heb ook.

Allereerst: ziekte. Vanaf eind januari is er hier constant iemand ziek geweest. Ikzelf al minstens 2 weken. De griep, en ineens een straffe! Ze velde de sterkste personen hier in huis: ikzelf ( het was al 11 jaar geleden dat ik nog de griep heb gehad), ons F. ( meer als 2 jaar geleden dat ze nog ziek was, zelden koorts, zelden ziek) en onzen T. ( nog nooit ziek geweest, nog nooit medicatie moeten pakken). Alle3 hoge koorts, bijna een week lang. T. zelfs pieken tot 41°. Wel een geluk: we wisselden elkaar netjes af.

Maar de voornaamste reden waarom ik hier de afgelopen weken niets schreef: ongeluk. Zwaar ongeluk.
2 weken geleden hadden F., 5 jaar en L., nog een paar uurtjes 3 jaar, een 'discussie'. Ze wilden allebei als eerste naar beneden. L. stond boven aan de trap, F. stond achter haar. We moeten afgaan op hun verhaal, maar F. heeft L. geduwd in de rug. Niet uit echte boosheid, eerder uit frustratie. L. zag het niet aankomen en viel. De trap af. En kon zich niet tegenhouden.

Ze had een bloedneus, zweette hard en kloeg van pijn in haar pols. Voor de rest was ze helder, heeft ze geen moment het bewustzijn verloren. Ik bleef dus rustig en reed met haar naar het ziekenhuis ( zelfs nog eerst naar de huisartsenwachtpost, want dat was me aangeraden bij telefonisch contact). Groot was de schok toen bleek dat ze een schedelbreuk, gebroken oogkas en gebroken pols had. En ze direct moest opgenomen worden op intensieve want dat de kans op hersenbloedingen heel groot was.

Gelukkig kreeg ze geen hersenbloedingen.
Gelukkig mocht ze na 24u naar de kinderafdeling.
Gelukkig mocht ze snel terug naar huis.
Gelukkig heeft ze geen pijn en geen last.
Gelukkig is ze nog jong en flexibel, zo verzekerden de dokters ons.
Gelukkig is ze net goed gevallen, want het scheelde echt niet veel.
Gelukkig draait haar beschermengel overuren. Weeral ( bij de geboorte deed hij dat ook, een aantal maanden geleden ook toen ze de straat overstak en een auto haar niet had gezien. Het scheelde nog geen 3cm.).



Ja, geluk, een héél groot geschenk!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...