een snelle haarband

De gehaakte mutsjes zijn geen succes ... het is te zeggen ... de dochter is er verzot op ( net zoals op alles wat ze op haar hoofd kan zetten). De zoon weigert het te dragen. Maar dat geldt ook voor zijn andere muts of kap. Meneer is plots van het gevoelige soort.

Maar voor het te dragen onder een helm was het toch niet alles. Dus een haarband voor de dochter. Gehaakt met stokjes, de eerste keer dat ik het eens probeerde. Een groot succes, en een snel ook, het was direct gehaakt!

De kleur is niet zo mijn ding. Maar de dochter koos en ik moet toegeven, het kind heeft smaak ;-)

En dan nu mijn tweede kroon ...

De binnen- en buitenkant van de kroon ( en een buik die niet meer ingetrokken wil worden ;-))

 Het eindresultaat ...

Morgen wordt mijn tweede wollig wolkje ( en, buiten papa wollige wolkjes, de enige man in huis) alweer 3 jaar. In eerste instantie was ik niet van plan om een kroon te maken voor hem. Tot ...

ik op de blog van Creatinneling deze geniale handleiding vond. Het leek me zelfs doenbaar voor een beginneling zoals ik! Hij was uiteindelijk snel gemaakt, ondanks idiote fouten zoals de stof andersom leggen. Of het gebrek aan vilt en flokfolie, waardoor het cijfertje iets onprofessioneler is afgewerkt dan ik zou willen. Maar bon, zelf vind ik het een prachtige kroon! Ben er dan ook vrij euforisch over.

En dat tweede wollig wolkje? Die vindt de kroon maar zozo. Van zijn juf heeft hij een papieren kroon gekregen. Met pomponnetjes op. Ja, daar kan mijn kroon niet tegenop natuurlijk ... wacht maar ... hij zet ze op op zijn feest morgen. Of ik geef hem geen taart ;-)

Mijn eerste kroon ...

Afgelopen zomer maakte ik voor de eerste verjaardag van mijn jongste dochter een feestkleedje. Op de laatste moment besliste ik toen om er een kroon bij te flansen. Met een stuk karton, stof en klittenband. Een sober resultaat, maar voor een last minute projectje zomaar uit mijn gedachten te toveren vind ik hem best nog wel geslaagd.

Badjasjes

Kleine kindjes worden best wel eens vuil. Vrij vaak zelfs. En ze moeten er nog niet eens voor in beweging zijn. Vuil komt erop af gelijk motten op een lamp. Na het bad een handdoek rond draperen was hier vaak reden tot discussie. Wie welke handdoek bvb ( en gegarandeerd dat ze kibbelen tot ze opgedroogd zijn) of op welke manier hij moest omgeslagen worden ( diegene die beweert dat peuters en kleuters geen eigen willetje hebben, heeft duidelijk nog nooit een kind van dichtbij gezien). Kreeg ik in de naailes de opdracht tot het maken van een badjas en taraaaaaaa! Een roze voor haar en een groene voor hem, goed groot zodat ze er jaren plezier aan hebben ( ik geef toe dat ik stiekem geen zin had in het elk jaar opnieuw maken van badjasjes). Ik wacht nu af tot het volgende stoffenspektakel, zodat ik daar de blauwe en rode badjasstof kan opkopen voor de 2 jongste. Oke, blauw doet me eerder denken aan een jongen, maar met knalroze biaislint zal het ook wel duidelijk zijn zeker. In ieder geval, dan heeft ieder zijn eigen kleur en blijf ik hopelijk gespaard van discussies à la "ik wou wel de Bumba/Winnie the Pooh/Hello Kitty handdoek"!

Een kleedje

Mijn eerste poging tot het maken van een kleedje ... en ben er best wel trots op ;-) Patroontje komt uit een Knippie. Ze is heel trots op haar 'roodkapjeskleedje!'

Wollige wolkjes is ook af en toe stoffige wolkjes :-)

Jaja, het is niet al wol wat de klok slaat bij wollige wolkjes ... sinds een dik jaar ben ik ook verslingerd aan naaien! Ik doe het dolgraag, maar heb er spijtig genoeg te weinig tijd voor :-( En een dochter die elke keer wakker wordt van die naaimachine, ongeacht welk tijdstip ik ze opzet. En nog te klein om hier te laten rondkruipen terwijl ik achter die machine zit. Van de zomer trok ik gewoon naar ons terras, maar achter een naaimachine zitten met een winterjas, muts, sjaal en handschoenen is toch net niet hetzelfde ... maar bon, hier dus een paar van mijn creaties!

Het probleem van koude oortjes ...

Mijn 2 kleuters fietsen graag naar school. Maar toen het een paar weken geleden wat kouder was 's morgens ( al zou je met deze temperaturen bijna vergeten dat het begot al november is), vond ik het toch maar friskes aan de oren. De oudste is nogal vatbaar voor oorontstekingen en had dus nood aan lekker warme oortjes.

Van mij mogen ze niet fietsen zonder helm. En ne hele winter niet fietsen omdat hun oren eraf kunnen vriezen, zagen ze zelf niet zitten. Dusssss ... maakte mama maar 2 mutsjes met oorflappen. Voor onder hun helm te kunnen dragen. Er werden ook nog haarbanden geopperd door de zoon notabene, maar ik hou het op de mutsjes ;-) Eerst een muts en dan een helm zal er al grappig genoeg uitzien. Maar liever grappige kinderen met muts en helm ( en warme oortjes), dan dat ik ze op (fiets)pad stuur zonder helm.