Pinterest #18: de jumpsuit.

In februari trok ik nog eens met mijn dochters richting Kapellen. Zoals gewoonlijk werd er bij praktisch elk stofke ooh en aah geroepen, gevolgd door een: dat stofke wil ik mama! Hard als ik ben, ik weigerde, want ik was er met een doel en ging me daar niet vanaf laten brengen! Maar toen kreeg dochter nr 2 daar een stofke in het oog dat echt heel duidelijk grote liefde was. Ironisch genoeg was het een stofke dat ik de keer ervoor had vastgehad, maar had laten liggen, want ik heb al genoeg stof.

Maar tegen zoveel enthousiasme kon ik dus niet tegenop! Het was onmiddellijk beslist: er ging een kleedje uit gemaakt worden. De weken en maanden erop verkondigde ze verschillende keren tegen verschillende mensen dat ik dat voor haar ging maken en verhoogde ze zo de druk op mijn schouders.

Ze verjaart pas in augustus, dus ik heb mijn deadline ruimschoots gehaald. Omdat ik voor dit kleedje een 4 jaar maakte en het eigenlijk wat krap uitviel, koos ik voor de racerbackdress de 5-6 jaar. Had mijn twijfels bij het overtekenen, maar knipte het en naaide zakken in het voorpand volgens deze tuto. Wijze les geleerd: Amerikaanse kinderen moeten gigantisch zijn, want het is zelfs nog te breed voor mijn 7-jarige ( al wil dat niet veel zeggen, want alledrie mijn dochters hebben dezelfde taillebreedte). Door de zakken kon ik het niet versmallen, dus werd er gezocht naar een andere optie en werden deze stukken opzij gelegd voor tegen ze er wel in kan ( en ik het niet vergeten ben dat er een geknipt kleedje op haar ligt te wachten.)

Net zoals de rest van onze kroost is onze bijna 4-jarige eentje die echt wel heel duidelijk weet wat ze wil. Het antwoord kwam dan ook heel vastberaden: een 'jemsuit' mama.

Jumpsuits. Tegenwoordig ziet ge ze overal. Vorig jaar kreeg de oudste er 2 van haar vriendinnetje. En ze was er verzot op, ook al had ik mijn bedenkingen bij het hele aan- en uitproces als ze naar de wc moest. Maar dat bleek nog mee te vallen. Ook bij de bijna jarige, die eerst maar eens moest laten zien dat ze dat kon aan- en uitdoen met de exemplaren van de oudste.

Ik zocht en vond via pinterest de ideale tutorial! Deze creatieve dame maakte hem uit 2 oude t-shirts, iets wat ik zeker ook nog wel eens wil proberen.

- Ik pakte een comfortabel broekje uit haar kast, lag het op patroonpapier en tekende het over zoals ge kunt zien op de foto. Uiteindelijk liet ik de naadwaarde aan de zijkanten weg en knipte het zo, dat ik enkel de kruisnaden moest stikken.

- Haar borstomtrek is hetzelfde als haar tailleomtrek: 54cm. Lengte van borst tot taille is 27cm. Ik knipte een rechthoek uit van 60cm op 30cm. En stikte hem aan elkaar tot een buisvorm.

- Stikte broekje en bovenpand aan elkaar. Ik koos ervoor om de naad van het bovenstuk in het midden vanachter te zetten, boven de kruisnaad van de broek.

- Stikte rondom nog een tricot band over de naden, zodat het mooier uitkwam ( het bovenpand was een beetje smaller dan de broek).

- Stikte de randen om en smockte de pijpen ( 3 rijen) en het bovenstukje ( 6 rijen).

- Uit een andere lap tricot vlocht ik 3 banden. 2 voor over de schouders, de 3e knipte ik doormidden en liet ik uit de band komen rond haar middel. Een trucje dus, hij loopt niet helemaal rond, al had dat zeker ook gekund.


Ook al had ik op voorhand mijn twijfels over dit project, het is 1 van de meest bevredigende dingen die ik ooit gemaakt heb. Heel snel gemaakt en instant resultaat. Ideale speelkledij. Ze staat ermee, wat zeker ook meespeelt. Ze krijgt ongelofelijk veel complimentjes als ze hem aanheeft en wordt ook door wildvreemden aangesproken over haar leuke kledij.

Groeiproces

Ik haakte eens iets voor de juffen, en haakte het jaar erop nog eens iets. Ik naaide al eens iets voor de juffen. En dit jaar deed ik eens iets anders!

Het afgelopen schooljaar is nogal een enerverend jaar geweest. Veel gebeurd op schools vlak. Elk kind heeft voedingsstoffen nodig om goed te kunnen groeien. Wij hebben ontdekt dat onze kinderen meer voedingsstoffen nodig hebben als een gemiddeld kind, omdat ze van nature te snel groeien. En te snel groeien geeft, net zoals te traag groeien, redelijk wat problemen als er niet wordt ingespeeld op hun behoeften. Gelukkig hebben ze dit op school goed opgevangen!

Er is veel gepieker aan te pas gekomen, slapeloze nachten, en veel extra begeleiding, zowel door ons, de school als externen. Veel overleg met alle partijen en nabije opvolging. Met, vooral voor onze 2 schoolgaande dochters, een heel bevredigend resultaat, oef! Want het blijft toch spannend, je kind dat plots een afwijkend traject volgt.

Onze zoon is ook zeker geëvolueerd dit jaar, maar hij zit nog niet goed in zijn vel. We merken aan hem dat hij nog een hele weg af te leggen heeft en we zijn nog zoekende hoe we dit het beste doen. Bij onze middelste dochter hebben we heel kort op de bal gespeeld zodat de problemen bij haar niet zo'n omvang namen als bij de oudste. Ook haar hebben we zien veranderen en groeien, en dat heeft zeker te maken met de juffen, die gelukkig ervaring genoeg hadden om met zo'n koppig dingske om te kunnen ( ook al moesten ze hierbij soms toch ook nog heel creatief nadenken over de aanpak!) De oudste heeft de grootste sprong gemaakt - letterlijk en figuurlijk - en is van een boos, ongelukkig en gefrustreerd kind veranderd naar een zalige meid met genoeg zelfvertrouwen om een tegenslag te kunnen relativeren. Ook hier alle lof voor de juf die haar heel goed heeft opgevangen.

De juf van de zoon kreeg deze keer geen persoonlijk cadeautje. Niet omdat ze haar job niet goed uitgeoefend heeft, maar omdat we met alle ouders van zijn klas hebben samengelegd. De juffen van de meisjes kregen elks een tas, waarop ik, of de oudste dochter, met porseleinstift een bloemenrank had getekend en erop had geschreven 'bedankt om me zo goed te helpen groeien'. Voor de inhoud van de tas gokte ik eerst op deze mugcake. Wegens gebrek aan een microgolfoven had ik opgezocht hoelang ze in een gewone oven moesten. Gelukkig probeerde ik het eerst in een andere tas. Het resultaat was lekker, maar de tas was helemaal bruin uitgeslagen. Afwasbaar, dat wel, maar ik wou het risico niet nemen. Chocolademousse werd het aanvaardbare alternatief. Daarin staken de kindjes zelfgekleurde en geknipte bloemen. Onderaan de tas schreven we hun naam. Ook de directie kreeg een tas, als bedankje voor het nabij opvolgen van onze kinderen en zo verdere problemen te voorkomen.

Het was een vermoeiend schooljaar, maar het was het waard!

Gerecykleerde voetbaltenue

Voetbal, ik heb er niets mee.

Meneer Wollige Wolkjes ook niet.

De meisjes ook niet.

Maar onze zoon, die is fan!

 

Ge kunt tegenwoordig geen winkel meer binnenstappen

of ge krijgt wel iets van merchandising naar uwe kop gesmeten.

Bij aankoop van 15€ van bepaalde producten

een t-shirt voor volwassenen, met strijkletters.

Dus pakte mijnen echtgenoot daar een maatje M uit.

En zei tegen mijn voetballiefhebberke:

'mama maakt dat wel zo dat ge erin kunt.'

 

En kijk eens aan, mama deed het nog ook!

Allereerst liet ik het hem passen,

zodat ik kon zien hoeveel ik de halslijn moest verhogen.

Qua boordstof was het zo dat het netjes op elkaar terecht kwam, dat was ne meevaller!

Voor te bepalen hoe smal en kort de zij- en onderkant moest worden,

legde ik er een passend t-shirt op en knipte er losjes naast.

 

De strijkletters werden er bijgeleverd.

Ik heb erop gevloekt,

ik moest nogal kracht zetten eer dat bleef plakken!

Maar de zoon was er blij mee,

( na een tijdje, want eerst vond hij het maar niets dat het geen mouwen had)

droeg het vandaag en hoppa, het bracht geluk!

Een beetje voor een ander, een beetje voor mezelf.

Met Kerstmis kregen mijn 2 oudste meisjes, van mijn schoonzus, ieder een mooi tasje waar een centje instak. Ik zocht al een tijdje naar een reden om ze ook eens te maken en vond ze in 2 vriendinnetjes die gezamenlijk een feestje gaven. Normaal geef ik liever cadeautjes, maar ik heb gemerkt dat ik het moeilijker vind naarmate ze ouder worden. Deze 2 feestvarkentjes zitten nog een paar weken in het 3e leerjaar en zeiden allebei dat ze blij waren met een centje. Reden genoeg dus om deze tutorial eens uit te proberen!

Uiteraard kwam er wat gesukkel bij kijken en is het heel moeilijk om hartjes naar boven te krijgen als het bestaat uit een groot vlak dat ge moet plooien in de juiste richtingen. Maar al bij al waren ze leuk om te maken en nog redelijk snel klaar. Moest ik veel tijd en vooral veel zin hebben, ik zou er wel een voorraadje van kunnen maken, want het is wel een ideale manier om centjes te geven!

Ik maakte ook nog iets voor mezelf ( al is op de foto helemaal niet duidelijk wat dan). Het zit zo: elk jaar ergens in april begin ik met start to run. Ik geef het ook elk jaar op tegen september. Te vroeg donker en dan geen zin meer hebben om nog te vertrekken. Tot hiertoe stak ik mijn gsm, waar mijn afleveringen opstaan, gewoon in een zak van mijn looptrui. Maar ook elk jaar heb ik hierbij het probleem dat het soms gewoon te warm is om te lopen met een trui. Wachten tot ge niet dood neervalt bij het dragen van een trui is de oplossing, maar ik heb niet altijd zin om te wachten tot 22u. Dus maakte ik een band uit tricot ( denk aan die zwangerschapsbanden). Ik mat mijn heupomtrek, trok er een paar cm af ( tricot is en blijft rekbaar), knipte een band van 30cm hoogte, stikte hem aan elkaar, plooide hem dubbel, en maakte in een contrasterend stiksel ( kwestie dat ik het zakje snel terugvindt) een zakje waar mijn gsm net inpast. Ik doe hem aan onder mijn t-shirt en ben weg. Begint de stof uit te rekken of in het onwaarschijnlijke geval dat ik zoveel cm's verlies dat het nodig is, kan ik hem makkelijk versmallen. Ik heb nog getwijfeld om een band te maken voor rond mijn bovenarm, maar op deze manier kan ik nog een ding meenemen dat voor mezelf hoogstnoodzakelijk is: een zakdoek. Geef toe, het is geen zicht als ge een zakdoek in een band rond de bovenarm meedraagt.

Dit jaar heb ik er trouwens goede hoop op dat ik eens verder kom dan de eerste lessenreeks en dan de laatste les blijven lopen tot het te donker is ( wat amper voorkomt en vorig jaar gaf ik het zelfs al op toen ik in de helft was). Ik zit al aan les 24 ( van de 30) en hoop het ook vol te houden als de jongste spruit naar school is en ik overdag meer tijd heb om te lopen ipv 's avonds. Ik laat het jullie weten in november!