Na
heel de historie van zijn t-shirt besefte ik ineens dat ik nog jongenstricot had liggen. Al meer als een jaar trouwens, want die kieskeurigheid was er niet van de ene dag op de andere. Waar ik ervoor nog dacht dat ik er wel eens een geschikt projectje voor zou vinden of hij het uiteindelijk toch nog mooi zou vinden, bedacht ik me nu dat de kans daarop waarschijnlijk nihil is.
Dus haalde ik al mijn tricot boven en toonde het aan mijn kinderen. Hetgene ze met 4 lelijk vonden, zou ik wegdoen ( wat ik dus uiteindelijk niet doe. Het zijn 2 lappen typische jongenstricot, maar dan wel tricot voor bijna pubers. Ergens in mij zit er toch nog een sprankeltje hoop voor binnen een paar jaar. Wel voor de jongste dochter moet ik toegeven, want zij houdt ook van die jongensachtige dingen).
De jongste dus, ons L., koos resoluut voor het gereedschapsstofke. Niet verwonderlijk, gezien haar voorliefde voor
de trui en
de muts. ( Ze koos ook nog een brandweermanstofke met als eis een kleedje maar dat moet nog geknipt worden) Ik kreeg er geen fatsoenlijk voor- en achterpand meer uit, dus besloot ik wat creatief te zijn met
roze tricot. Ik hergebruikte het patroon van de trui.
De oudste, ons R., ging voor de
sterrenstof. Ze koos zelf voor de omkeerbare top uit SVDHZ 1 én tekende zelf het patroon over. Het blauw is gerecykleerd van
een t-shirt dat ik ooit voor mezelf maakte. Ik droeg het niet meer wegens een plekje op een nogal opvallende plaats. Voor mijzelf dan toch, want bij de dochter bevindt die plek zich vlak bij de zijnaad. Maar dat is geen erg want ze draagt het liefste de sterrenstof naar buiten. Het was denk ik de eerste keer dat ik iets asymmetrisch knipte. Ik dacht er niet over na met als gevolg dat de blauwe kant eigenlijk verkeerd geknipt is. De kant die je ziet piepen is de slechte kant. Maar het valt niet op.
Ons F. wou eigenlijk ook de sterrenstof. Hier moest ik toch heel creatief zijn. Want de sterrenstof was zo goed als op, en de groene eigenlijk ook. Met meten, passen, nog eens meten, en voorzichtig knippen kwam ik er uiteindelijk. De mouwen, daar had ik niet meer genoeg voor! Het patroon is de t-shirt uit SVDHZ 2, maatje 128. Nog wat te groot, maar ze draagt hem graag. De sterren zijn er
omgekeerd op geappliqueerd.
En dan schiet onze T. nog over. T., de kieskeurige. T., die gek genoeg ineens helemaal verzot was op een donker stofke met tractors op. Hij vond de oogjes zo mooi. En de kleuren van de tractor! En dat groen als boordje vond hij ook een heel goed idee. Ik gebruikte ook hier de t-shirt maat 128 uit SVDHZ. Toen ik hem afgemaakt had, was hij euforisch. Zo mooi! Ik mocht er direct nog ene maken, met een rood boordje.
Ik was blij. Dat duurde ongeveer tot de volgende ochtend. Toen de 3 dankbare dochters persé hun nieuwe t-shirt wilden aandoen. En T.? Ik begon nattigheid te voelen toen hij de volgende zin uitsprak: " mama, ik vind die t-shirt echt geweldig mooi * bewonderende zucht*. Zoooo mooi dat ik hem niet durf aandoen. Nee, ik zou het echt zoooo spijtig vinden dat er een vlekje of scheurtje in komt. Dat doe ik niet aan voor school. Dat is mijn feestt-shirt."
Nu moet ge weten, onze T. is ook heel proper op zijn kleren. Ik heb waarschijnlijk de enigste jongen ter wereld die nog nooit met kapotte knieën naar huis is gekomen. Of een scheur in zijn broek. Zelfs geen vlek ( zijn voetbalkleren even terzijde gelaten). Hij is properder dan mezelf. Of handiger, dat kan ook. En properder dan zijn zussen, die hangen regelmatig vol eten en verf. En er hangen effectief kleren in zijn kast die hij alleen wil aandoen met speciale gelegenheden, net omdat hij er zo netjes op is. Er komt ook heel wat overtuigingskracht aan te pas om hem kleren aan te doen waar een scheurtje in zit. Hij vindt dat niet zo leuk.
Dus, die uitspraak, dat was een week na zijn lentefeest. We schrijven half mei. Ik gaf hem toen tijd tot einde schooljaar om de t-shirt eens te dragen. Anders gaf ik hem weg. We hebben de deadline niet gehaald. Hij kwam een paar dagen geleden naar beneden met deze t-shirt en gaf toe dat hij hem nog steeds heel mooi vindt maar hem toch niet gaat dragen. Ik heb hem nu opzijgelegd. De meter van ons F. heeft een zoontje die er wel blij met gaat zijn.
Ik heb nog een lap over, zeker groot genoeg om er nog eens zo'n t-shirt uit te maken ( en wat ben ik blij dat ik in al mijn euforie niet direct een nieuw t-shirt knipte voor hem!). Als er iemand geïnteresseerd is in de lap, geef gerust een gil!
Ik geef het bij deze helemaal op en maak niets meer voor de zoon.
Allereerst de t-shirts: een superman van the Avengers voor een vriendje van de jongste, een t-shirt en rugzak van lego voor het neefje, een glitterzeemeermin voor een vriendinnetje van ons F., 3 Frozen t-shirts voor 3 zusjes die toevallig telkens bij 1 van mijn 3 jongsten in de klas zitten en een t-shirtje met flex op bestelling, dat eigenlijk compleet mislukt is. ( eerste keer dat het compleet mislukt en dat is dan natuurlijk op bestelling ... ) 
En ook de meester en juffen mochten dit jaar niet ontbreken. Mr. Wollige Wolkjes waagde zich, samen met de kinderen, voor het eerst aan zelfgemaakte confituur. Hij was lekker! Ze schreven / tekenden er allemaal een briefje bij. Vooral de zoon vond ik heel vertederend, want hij schreef spontaan dat zijn juf leuk en lief is.
