Zingzakskes

Oudjaar / nieuwjaarzingen, een must-do hier in het dorp. Vorig jaar liet ik me vangen en dacht ik pas aan zakjes de moment dat we vertrokken. Dit jaar ben ik er een beetje sneller bij! Ik kocht ooit eens via via stof met het idee er kinderen en textielstiften op los te laten. Dit was daar het ideale projectje voor! De kinderen zijn er een hele namiddag zoet met geweest. Vooral de oudste, die mee de zak van onze 3-jarige versierde. En ik heb ook mijn best gedaan, op de zak van de jongste. 2 rechte lappen aan elkaar stikken met een lintje ertussen, veel makkelijker kan het niet. De kinderen zijn alvast apetrots op hun zelfgekleurde zingzakken!

Voor de rest maakte ik ook nog 2 enveloppen als kerstcadeautjes ( plus inhoud natuurlijk, ik geef geen lege enveloppen ;-)). Vooral op de bovenste ben ik trots. Zonder het ervoor gedaan te hebben, klopt de flap tot op de millimeter met de tekening eronder. Perfectie bereikt, en van zoiets onnozel kan ik toch blij worden se!

Prettige feesten iedereen!!!

Wantjes in 20 minuten*

Vrijdag, 16u. Ik besef dat we om 18u op school moeten zijn voor de lampionnentocht. En dat dat wil zeggen dat mijn jongste zonder wantjes mee zou moeten gaan. 1 van haar wanten verdween een paar weken geleden. Spoorloos. Ik schoot direct in gang en offerde mijn wanten van vorig jaar op ( die ik dit jaar verving door fluohandschoenen, omdat ik een beetje overdrijf in het motto ' iedereen moet zichtbaar zijn in het verkeer').

- De keergaten waren al terug een beetje aan het lossen en ik maakte daar handig gebruik van om ze zo terug binnenstebuiten te keren.

- Ik knipte ze in 3 stukken, zoals je kan zien op de foto.

- De duim gooide ik weg. Het duimgat stikte ik dicht.

- Ik stikte het bovenste stuk aan het onderste stuk.

- Ik nam mijn naadwaardes groot, want het gaat hier om een want voor volwassenen die getransformeerd wordt voor een peuterwantje ( en kindjes van 80cm groot hebben geen grote handjes).

- Bij het stikken van de buitenkant stak ik er terug een schoenveter tussen.

- Doordat de onderkant nog steeds aan elkaar gestikt was, kon ik ze gewoon terug in elkaar schuiven. En klaar!

Op amper 20 minuten ( *wat wel sneller kan als er geen nageslacht rondloopt in de buurt): peuterwantjes!

De lampionnentocht was een succes. De wantjes niet. Mijn bijna 2-jarige zette het op een hysterisch huilen toen ik ze in haar jas schoof en stopte daar pas een kwartier later mee ( toen we haar, heel pedagogisch verantwoord, een stuk koek in haar koude handjes stopten).

Fluosjaals

Het was al 3 jaar geleden dat ik het had gedaan. Breien. Waarom? Geen idee. Het is sneller om iets te naaien. Gemakkelijker om te haken ( zeker tijdens verplaatsingen). En toch, het ritmische getik van die breinaalden, het heeft wel iets.

Toen ik overlaatst in de Action fluowol ontdekte, was ik verkocht. Onmiddellijk! Sjaals zouden het worden. Cirkelsjaals meer bepaald. Voor op de fiets. Zichtbaarheid boven alles etc. Ik kocht 3 bollen wol, van elke kleur eentje en kon er 3 grote en 1 kleine sjaal mee breien. Tot op de laatste cm draad heb ik opgebruikt.

Ik wou er zo graag aan beginnen, dat het gebrek aan de juiste maat breinaalden me niet tegenhield. Ik plakte een potlood tegen mijn breinaald en dat ging even goed net iets minder vlot als met gewone breinaalden. Maar al snel had ik er van de juiste grootte in huis gehaald.

 Allevier een ander motiefke, dat ze zelf kozen en hopelijk ook zelf kunnen uiteen houden. Op de laatste foto ziet u de sjaals gedemonstreerd door mijn 2 oudste dochter en een vriendinnetje ( want de jongste dochter houdt nogal heel hardnekkig vast aan 1 sjaal en 1 muts, iets waar ik geen rekening mee had gehouden). Oh en ziet u daar links nog een hoopje fluo op de grond liggen? Dat is mijne zoon die zich spontaan op de grond liet vallen toen hij zag dat ik de kodak bovenhaalde. Mama paparazzi is in the house! ( en ja, dat van die korte broek ziet u goed. Terwijl wij allemaal al zweren bij om ter dikst ingepakt, houdt hij het liever fris en luchtig aan de onderbenen.)

Zie ginds komt ...

Aaah, tis weer die tijd van het jaar ... Sint is in het land!

Het Zwarte Pietenpak dat ik vorig jaar maakte, is te klein geworden voor de oudste aangeslagen door de middelste dochter. Dus een nieuw pak, voor de oudste. Ik verlengde de benen een heel stuk want daarin zitten al die extra cm's tegenover vorig jaar en huplakee, ze kan er weer tegen!