Natuurlijk kwam de zoon, daar in augustus, ook af met verkleedideetjes. Vorig jaar was hij een rode brandweerman. Dit jaar wilde hij een zwarte zijn, zei hij toen. Ik weigerde en legde hem uit dat ik niet van plan was om een pak te maken voor hem. Want dat hij dat rode pak maar 1x had aangedaan, met carnaval, en dat ik dat spijtig vond, omdat ik er zoveel tijd had ingestoken om het te maken.
5 minuten later kwam hij terug, met zijn rode brandweermanpak aan en vroeg of ik een zwart voor hem wou maken, nu hij het toch al 2x had aangedaan. Weer zei ik nee ( wel met schuldgevoel deze keer). Nog eens een halfuur later kwam hij weer af, met een legomannetje. Of ik dit pak kon maken voor hem? Wel zonder stekels aan de achterkant en zonder staart, want dat zou maar vervelend zijn. Hij zette daarbij zijn mooiste puppygezichtje op en ik ... kreeg het niet over mijn hart om nee te zeggen. Integendeel, ik dacht, oooh, een uitdaging, leuk!
Technisch gezien was dit inderdaad een uitdaging. Ik heb de bek gemaakt met 2 lagen stevige vlieseline, gestreken op een stuk oude veloursbroek van Mr. Wollige Wolkjes. Daar kwam dan nog eens 3 lagen fleece bij, 2 groene van de bek, 1 witte van de tandjes. Om er zeker van te zijn dat de bek recht bleef staan, liet ik hem beginnen van de kruin. Dat stuk zit verstopt in de kap. De bovenkant van de bek knipte ik zo, dat ik wat extra stof had voor neusgaten te maken en wat ribbels. Maar dat laatste mislukte wel een beetje. Tegen dat ik dat allemaal had bedacht, uitgevogeld hoe ik de stukken op elkaar moest stikken zodat het een duidelijke bek had en het had gestikt, was ik het zo beu dat ik de moed niet meer had om het los te tornen voor die 2 tandjes die niet helemaal goed waren meegestikt.Ik zou kunnen zeggen dat ik er een korte broek van heb gemaakt, omdat zoonlief van heel de winter nog geen lange broek heeft aangehad. Maar dat zou een beetje liegen zijn. Want net nu wou hij wel een lange broek. Maar ik had stof te kort. Ik dacht dat ik zowel bij de haai, de zon, de bloem en de krokodil ruimschoots ging toekomen, maar om de 1 of andere reden was het bij allevier maar heel nipt. Bij de zon heb ik zelfs stof geleend voor de boordjes.
Het is dankzij de zoon dat ik op het idee kwam om hun verkleedpakken zo te maken dat ze hun trui ook zo konden dragen. Hij beloofde me plechtig dat hij dit kostuum meer zou dragen. En hij is zijn belofte niet vergeten. Toen hij het pak zag, was hij dolenthousiast en riep hij uit dat hij het altijd zou dragen. Alleen als het niet ging natuurlijk. Ik ben eens benieuwd.
Oh, en wat zei de oudste dochter vanmorgen aan het ontbijt? ' Mama, volgend jaar wil ik een pakje frit zijn. Of een reep chocolade.' Maar daar ga ik toch eens heel goed over moeten nadenken!
