Zwieber de vos is ... een aap.

Herinnert u zich nog Wortel, de beer van mijn oudste met een eetcomplex? Wel, uiteraard kon de middelste niet achterblijven en mocht hij ook een knuffel kiezen. Geheel in overeenstemming met zijn karakter koos hij voor ... een aap. Ik maakte hem eigenlijk al af voor de krokusvakantie. Ik vond zijn snoetje er toen nog te wit uitzien. Ondertussen is daar al niets meer van te merken. Het beestje is al een arm kwijtgeraakt, is bijna ondergekotst geweest en nog vanalle onnoembare avonturen.

De naam was ook hier weer even een kwestie waar serieus over moest nagedacht worden. Optie nr 1 was Worst ( met maar een klein beetje invloed van de grote zus). Die werd dan afgekeurd voor Bob de Bouwer ( dat was op carnaval, toen alles en iedereen in zijn ogen Bob de Bouwer moest zijn). En plots was de naam er dan ... en presenteren wij u trots ... Mr Zwieber De Vos. De eerste. Want met de behandeling dat dat beestje krijgt, vrees ik dat er nog eens een 2e exemplaar gaat komen ook.

Fabrik Magic

Een oproep aan alle handige en creatieve mensen ... Fabrik Magik! Iedereen welkom :-)

Carnavalgekte ...

Jaja, het is zover ... laatste dag voor de krokusvakantie. Daar hoort verkleden bij. Als kind had ik er een hekel aan. Maar nu ik zelf mini-exemplaren heb rondlopen, hangen ze eraan. Mama maakt, kindje draagt. Zo simpel is het. Gelukkig zijn ze nog klein genoeg om er euforisch over te doen.

 Voor de dochter maakte ik vorig jaar al een prinsessenoutfit. Uiteraard. In haar wereldje zijn meisjes onlosmakelijk verbonden met prinsessen. Ik denk dat alleen Hello Kitty af en toe een stapje hoger staat. En dan nog. Cliché's zijn er om bevestigd te worden etc etc. Vorig jaar was ik de avond ervoor nog aan het zwoegen om het ding op tijd af te krijgen ( te laat begonnen en amper ervaring, geen goede deadline combinatie). Was het eindelijk af, ikke opgelucht, ... om een zieke dochter te hebben de volgende ochtend. Geen carnaval dus vorig jaar. Dit jaar moest ze dus van mij hetzelfde outfitje aandoen. Ik heb ervoor gewerkt, ze zal ermee moeten pronken, punt. Om ze toch een beetje welwillender te krijgen ( waar vorig jaar een blauwe outfit nog goed was, moest en zou het dit jaar een roze zijn), maakte ik er nog snel een kroon bij. Volgens dezelfde handleiding als dedeze en uit dezelfde stof als deze hier, maar dan met minder puntjes. En minder stof, want zo heel veel had ik niet meer over. Dus is die eigenlijk een beetje te klein. Maar het resultaat is er niet minder om.



De zoon, die is anti-cliché. Pro- werkman ook. En maakte het zijn moeder wel heel gemakkelijk door alleen maar als Bob De Bouwer te willen gaan. Een geruit hemdje, een salopet en zijne helm. Oh, zijn werkschoenen niet te vergeten. Voor hem maakte ik uit restjes fleece een gereedschapsriem. En overtuigde hem ervan dat het geen goed idee is om echt speelgoedgereedschap mee te nemen naar school. Kwestie van het niet kwijt te raken ( plus dat ik niet insta voor alles waar hij zijn hamer wil op gebruiken). Ik beloofde hem om er komende vakantie zakjes aan te maken zodat hij er zijn gereedschap echt in kwijt kan. De riem is verstelbaar met klittenband, dus die zal ook nog wel even meegaan hoop ik.

Veel verkleedplezier iedereen!

Mijn kleine Valentijnsbruidje

Vorige week kreeg ik een huwelijksaankondiging. Van mijn eigen dochter. 4 jaar oud en ze trouwt al met haar geliefde. Sommigen zijn er wel heel snel bij! Heel de kleuterschool was erbij, want uit elke klas trouwde een koppeltje. En geen dag beter om te trouwen dan de dag der liefde.

We konden een kleedje lenen dat perfect kon dienst doen als bruidskleedje. Omdat het thema, heel toepasselijk, rood en wit was, haakte ik er nog een haarband bij. De beschrijving voor de bloemetjes vond ik hier. Ik maakte de enkelvoudige, wegens niet veel tijd om me te verdiepen in de beschrijving ( ik had nog nooit eerder bloemetjes gehaakt). De haarband zelf bestaat uit 1 rij vasten ( rood), 2 rijen stokjes ( wit) en terug 1 rij vasten ( rood).

En vandaag zag ik dan ...

Alleen maar glunderende gezichtjes. Een echte trouwpartij in het mini. Met bolderkar, burgemeester, bruidsboeketten, ringen, minireceptie, openingsdans, ... Alles erop en eraan.


Ik heb het droog gehouden. Maar ik geef toe, het was een zware opdracht ;-)

Een vrolijke vloekbroek

Ik vond een superleuk patroontje in ne Knippie Special. Een vrolijke broek. Met rimpelzakjes en lintjes en elastiek vanonder aan de pijpen. Net het soort frullekes waar de oudste dochter verzot op is. Ik had nog een vrolijk stofje liggen en besloot dat de kleerkast met dit koude weer wel wat opfleuring kon gebruiken.

Het rimpelzakje vanachter

En dus maakte ik de vrolijke broek. Onder veel gevloek. Want alhoewel de rimpelzakjes geen probleem waren, waren de tunnels waar de lintjes in moesten komen dat wel. Allemaal de fout van ondergetekende hoor. Ik wou het heel minutieus doen. Dus heb ik me een avond geconcentreerd bezig gehouden met het opstikken van die tunnels en zien dat het allemaal aan en tegen elkaar paste. Tot op de millimeter. Terwijl ik eigenlijk niet zo'n gedetailleerd persoon ben. Maar het zag er prachtig uit. Prachtig zeg ik u. En elke zijnaad kwam perfect. Ik stikte alles vrolijk vast, inclusief zijnaden van de panden en overnaaien, en toen ... ontdekte ik dat ik de tunnels op de achterbenen er ondersteboven had opgezet. En ze dus in feite ne strik op haar poep zou hebben. De vloekstroom die er toen uitkwam liet zelfs Mr. Wollige Wolkjes even versteld staan, en geloof mij, die is echt al wel wat gewoon.

Maar ach, daar leren we dus uit he. Ik maakte alles geduldig terug los en zette het geduldig terug vast. Juist. En nog steeds kloppend tot op de millimeter, jawel. En nu huppelt ons oudste wolkje dus rond in haar vrolijke broek. Die er op de foto uitziet als een pyamabroek met sterallures, maar het in het echt dus niet is.

Het strikje aan de zakken

En kwam ik tot de constatatie dat ze geen vrolijke, bijpassende winterkleren heeft. Wel tshirtjes die qua kleur ideaal zijn voor er bovenop. Maar niet echt een trui. Een nieuw projectje voor de mama dus!

meet Mijke

Binnen 7 weken ( hopelijk wat minder, hoogstwaarschijnlijk meer) komt er nog een wolkje bij hier. Zodat ons gezinnetje 2 groten en 4 kleintjes telt. Traditiegetrouw brengt de nieuwe baby geschenkjes mee voor de andere spruiten ( kwestie dat het kind al direct graag gezien wordt). De oudste krijgt een vriendenboek, want daar vraagt ze al zolang achter. De middelste krijgt een set speelgoedwagen/brommer en helikopter. En de jongste ... jaah ... die is amper 18 maanden en verzuipt in het speelgoed. Er zit altijd maar ongeveer 18 maanden tussen de kindjes, zo snel verslijt hun speelgoed tot hiertoe nog niet.

De laatste tijd ontpopt ze zich echter tot een echt poppenmoedertje. Is ook verzot op kleine kindjes. Als ze de kans ziet, loopt ze continu te zeulen met een popje, probeert ze het kind aan te kleden etc ... De oudste was totaal niet geïnteresseerd in poppen of kleine kindjes. Het aanbod hier is dus eigenlijk maar zielig. Nu mijn grote haakproject van de afgelopen maanden eindelijk afgewerkt is ( daarover meer ergens na de bevalling), heb ik terug tijd om mijn haakpen ook voor andere dingen te gebruiken.

 En dus maakte ik ...

MIJKE!

Mijke is een negerinnetje ( aangezien haar favoriete pop aller tijden Jamal van bij de onthaalmoeder is. En Jamal is een negerbabypopje) met lichtblauwe ogen ( want zwart zag je amper op het bruin), een rode neus en een rode mond. Ik vind dat ze zo kan solliciteren voor Zwarte Piet, maar bon.

Mijke heeft zelfs een pampertje, dat dichtkan van zodra ik er de juiste klittenband voor heb gevonden. Er staan ook nog bavetjes, slaapzakjes, dekentjes, rokjes, kleedjes etc op haar geboortelijstje, dus keuze genoeg om binnenkort te maken en mee af te geven met de pop in kwestie.

En waarom de naam Mijke vraagt u? Omdat mijn dreumesje in die fase zit dat ze alles wat interessant is, bestempeld als 'da mij'. Territoriumdrift noem ik dat. Een Mij-ke leek me dus de ideale naam voor haar popje.

Wollige wolkjes wilt wollige, winterse wanten ...

 En bij gebrek daaraan, maken we ze maar zelf! Een paar dagen geleden stuitte ik op dit ideetje. Vandaag had ik dan eindelijk tijd om eraan te beginnen. Er moest een trui van de oudste voor aan geloven. Ze droeg ze niet, wegens te kriebelig.

 Ik verviltte de trui en knipte er wanten uit. Maakte er een voering bij, want ja, ook ik had last van die kriebelbeestjes. Knipte de onderkant ook nog eens in 2 stukken, zodat ik mijn vingers er makkelijk uitkrijg zonder steeds heel die want uit te moeten doen ( altijd handig met 3 kleine kinderen die om de haverklap snotneusjes hebben, eens vallen, veters dichtknopen, ...). De 2 stukken zette ik af met een biaisrandje.

Eigenlijk ... ben ik er niet tevreden van. De kleuren zijn me te donker. Het was dikke wol, wat moeilijk onder mijn naaimachine ging. Ze zijn dus nogal rommelig in elkaar gezet en ik vermoed dat ze het einde van deze winter amper gaan halen. Het model bevalt me ook niet helemaal. Nadat ze vervilt en dus gekrompen was tot een maatje 86-92 ongeveer, bleek dat mijn duim er niet heel goed meer op paste.

Maar afin, dat weten we dan ook weeral. Tegen volgende winter brei / haak / naai ik een paar volledig naar mijn eigen wensen. En voor dat de winter gestart is, ipv overvallen te worden door de koude. Waar ik trouwens wel tevreden over ben met deze wanten: ze doen hun werk! Mijn handen blijven lekker warm, en daar is toch waar het om draait. En ik geef toe, ze zijn al bij al toch modieuzer dan de fleece bedsokken die ik tot hiertoe als noodoplossing gebruikte. Tot grote hilariteit van de kinderen.