Schilderen met de cameo.

Die oudste dochter van ons, die weet heel goed wat ze wil. Vandaag wordt ze weeral 8. En wat stond er op haar wensenlijstje? Vanalles ( oa een basketbalnet - waar we met plezier voor zorgden -, een paar strips en een paar gezelschapsspelletjes). Maar er was 1 heel specifiek verzoek bij. Héél specifiek.

Ze is zelf een creatieve knutseldame en ze is al wel wat gewoon van ons ook, maar dit verzoekje gaf ons toch even te denken. Ze wou een kader, door mama en papa geschilderd. Op de kader moest een vis staan. Nu weet de papa zijne weg met vanalles, maar schilderen doet hij niet. Uitgezonderd dan die ene kader die hij eens met de kinderen voor mijn Kerstmis schilderde. Ook ik weet mijn weg met vanalles, maar schilderen doe ik niet. Behalve dan de kader die ik met de kinderen schilderde voor zijn verjaardag.

Toch inspireerde het haar om een kader te vragen. Met ne vis op. Die vis, waar die vandaan kwam, ik weet het niet. Ik moet toegeven, ze vroeg dat 2 jaar geleden ook al. Maar toen moest hij niet zelf geschilderd zijn. Ik vond er toen geen, en had daar toch wel even spijt van toen ze dit verzoek deed. Want ze was ook heel duidelijk: kindjes mochten niet helpen. En jawel, het moest een vis zijn en ze was er zeker van dat het ons ging lukken, wij konden dat. Zoveel vertrouwen in ons ... ik voelde de druk al stijgen. Als kind was schilderen en lijmen mijn minst favoriete crea-onderdeel. Ik weet daar gene weg mee, ben onhandig ( en linkshandig), smos en op het einde van de rit verprutste ik het altijd.


Maar creatieve verzoekjes vragen om creatieve oplossingen en ik vond er eentje! Mijn vriendje de Cameo!
Zo deed ik het:

- Ik had nog een kader liggen, ooit eens gekocht in de Action.
- Ik had nog tubes acrylverf liggen, en ik heb geen idee waar Mr. Wollige Wolkjes die kocht.
- Ik verfde de kader blauw met een klein rollerke, gekocht in de Hubo. Want vissen, die leven in de zee. En de zee ziet blauw ;-)
- Nadat de verf gedroogd was liet ik mijne cameo een vis uitsnijden en een verjaardagsfelicitatie.

Dan begon het echte werk:

- Normaal prul je de vinyl van de drager zodat alleen de stickers overblijven die je effectief wil plakken. Ik haalde de vinyl rond de letters er voorzichtig af. Wat even wennen was, want ik ben gewoon om hem er snel af te halen en niet te kijken naar een scheurtje meer of minder. Of ik knip hem in stukken dat hij niet aan elkaar plakt bij het afhalen, maar ik had hem deze keer helemaal nodig.

- Ik plakte deze op de kader. Prulde van de drager ook nog de bolletjes in de letters E, K, A, D, R, G, O, B en P en plakte die zo goed mogelijk in de letters.
- Dan verfde ik erover met een penseel, in de gewenste kleur.
- Toen de verf gedroogd was, haalde ik de vinyl er terug af. Dat ging eigenlijk heel goed, er kwamen geen stukjes verf mee af.

- Toen was het tijd voor de vis. Die schilderde ik terug met een klein rollerke, om een gelijkmatig effect te krijgen. ( en sorry voor de foto's die vanzelf gedraaid staan en die ik niet terug goed krijg.)

- Eigenlijk was het mijn bedoeling om het lijf van de vis nog te overschilderen in een andere kleur. Zodat de lijnen van de schubben geel waren, en de schubben zelf paars. Maar toen ik de vissticker erop plakte om erover te verven, vonden we het resultaat zo mooi dat we het zo hebben gelaten. We wilden eigenlijk ook nog voor glitters gaan, maar na een zoektocht herinnerde ik me weer dat ik die2 weken geleden vol frustratie in de vuilbak had gegooid. Nadat de jongste een heel tubeke op de vloer in de living had leeggestrooid en alles nog een week lang glitterde.

- Nog een portie spuitvernis erover zodat het zeker blijft plakken en tegen een stootje kan en klaar!

Nu heb ik zelfs nog een vis in sticker over, tesamen met de gebruikte zinnetjes. En de dochter zelf? Kijk ne keer hoe blij ze is!

PS: En jawel, de papa heeft ook meegeholpen hoor. Hij heeft de verf en de penselen klaargelegd. Pas op, hij heeft aangeboden om meer te doen, maar ik was zo al nerveus genoeg om dit niet te verprutsen! Nu het goed gelukt is en het er even goed uitziet in het echt dan in mijn hoofd, denk ik dat ik dat misschien wel eens meer ga doen. Of de kinderen ga laten doen ;-)