Julia Sweater

 Het patroon lag al een tijdje klaar: de Julia Sweater. Maar ik vond geen geschikte stof. Dacht ik. Want toen ik de doos met "mijn" stoffen nog eens doorzocht, bleek daar deze stof tussen te zitten. Al zeker 2 jaar. Die doos met "mijn" stoffen heb ik ingevoerd toen de dochters een paar keer met een stofje waren gaan lopen waar ik eigenlijk wel iets voor mezelf met wou naaien. Daar moeten ze niet in loeren. Ik vergeet alleen zelf ook regelmatig om erin te loeren.

Deze stof komt uit Kapellen en was rekbaar genoeg in allebei de richtingen. De boordstof is groene punto di roma. Ik mat mezelf op en zat taille- en heupgewijs op ne 44. Ik was al content dat dat al overeenkwam met mijn normale maat, maar dan mat ik mijn boezem. Die zat toch wel bijna 10cm boven de 46. We moeten daar niet moeilijk over doen, ik heb redelijk wat rondingen en kan ze helaas niet altijd verstoppen. Ik besloot dus maar ne 46 over te tekenen en het erop te wagen.

Gelukkig, want ze past goed! Ik kreeg er al leuke complimentjes over en ben aan het twijfelen om misschien ook een versie te maken met korte mouwen, voor vandezomer.

Random Projects

 Ik maakte de laatste maanden nog een paar kleine dingetjes.

* Een stapel t-shirts voor een familie met een heel voetbalploeg aan kleinkinderen
* Het cupcake rokje waar ik nog geen foto van trok
* 2 rugzakken voor een paar karate-ninja's
* Een blauwe cirkelsjaal voor iemand een hart onder de riem te steken.

Gratis tutorial oorbellenboekje

 3 jaar geleden kreeg mijn oudste dochter gaatjes in haar oren. En zocht ik naar een manier om de oorbellen netjes te kunnen opbergen. Dat was de geboorte van het oorbellenboekje.

Algauw volgden er nog exemplaren, als cadeautje. Tesamen met die cadeautjes kreeg ik vaker en vaker de vraag of ik de boekjes niet op bestelling maakte. Nee, antwoordde ik telkens. In het begin dan toch, want ik maak ze nu wel op bestelling.

Maar voor al  diegenen die er zelf aan willen beginnen: hier is de langverwachte en langbeloofde tutorial!

Het is de eerste keer dat ik zo'n uitgebreide tutorial uitschrijf en ook de eerste keer dat ik iets uitschrijf dat ik echt helemaal zelf heb uitgepuzzeld. Moesten er dus dingen niet duidelijk zijn, laat het zeker weten in een reactie hieronder. Ben je zelf eraan begonnen, zie ik graag een foto van het resultaat!

Het is niet de bedoeling dat je deze tutorial gebruikt om de boekjes te verkopen, het is voor eigen gebruik of cadeautje.

Maar dus, de tutorial.

Allereerst het materiaal. Je hebt nodig:

- een A3 blad knutselrubber ( ik koop het mijne in de Pipoos.)
- katoen voor de boekomslag
- katoen voor de bladzijden
- eventueel 1 à 2 lintjes
- 1 kamsnap

Werkwijze:

- We beginnen met het blad knutselrubber. Zoals je op de foto kan zien heb ik het onderverdeeld met de afmetingen erbij.

-Op de 2e foto kan je zien dat ik een uitsparing heb uitgetekend. Hier komt de kamsnap in die het boekje dichthoud. Dit is optioneel, ik heb het bvb bij mijn oorbellenboekje anders gedaan, liet heel het stuk overflappen en gebruikte 2 drukknopen.

- Knip alles uit. Leg de bladzijden tussen de boekomslag en meet hoeveel je nog van de bladzijden wegknipt. Wil je graag dat je bladzijden gelijk komen met je omslag als het boekje dicht is, dan moet je er minder afknippen. Vind je het net leuk dat de bladzijden wat inspringen in het boekje, zul je er meer moeten afknippen.

- Dan speld je de knutselrubber op de stof. Ik gebruik telkens een stof met print voor de omslag en een effen stof voor de bladzijden. De oorbellen prikken gaatjes in de stof. In een effen stof zie je de gaatjes goed, wat handig is als je de oorbellen terug in wil steken in gaatjes die al gemaakt zijn. Met een print zie je de gaatjes minder goed, afhankelijk van de print.

- Knutselrubber verschuift niet, wat heel handig is. Ik speld hem vast op de stof en stik er vlak naast. Op de foto zie je een trapeziumvormige uitsparing, dat is het keergat.

- Heb je ook hangers die volledig dicht zijn met hun sluiting ( ik hoop dat jullie weten wat ik bedoel, ik heb geen idee of er een naam is voor dat soort oorbellen.), dan kan een lintje - of meerdere - handig zijn. Hier kun je de oorbellen aanhangen. Let op dat je de lintjes al positioneert tussen de 2 goede kanten wanneer je de slechte kanten op elkaar stikt.

- Voor je de stoffen boekomslag keert, geef je knipjes in de hoeken bij de uitsparing. Dan is het tijd om de knutselrubber er in te steken. Je rolt hem op en foefelt hem erin. Er is geen ander woord voor, je duwt wat, je trekt wat en uiteindelijk zit hij volledig op zijn plaats.

- Het trapeziumvormige stukje slaag je over de knutselrubber en dan stik je helemaal rondom op een paar mm van de rand.

- Dan bepaal je waar de bladzijden komen. In tegenstelling tot een echt boek, stik ik de bladzijden er meestal 1 voor 1 op ipv allemaal tesamen. Al heb ik het ook al eens tesamen gedaan. Maar door ze op elkaar te stikken met telkens wat plaats tussen, denk ik dat er minder kans is dat de stekers in de bladzijde erachter blijven hangen.

- Bij het vaststikken van de bladzijden steek je de linten er ook tussen. Probeer ervoor te zorgen dat ze er strak tussen steken. Ze durven al eens te 'hangen' als er teveel oorbellen aan hangen. De overschot van de lintjes kan je achter de laatste bladzijde wegknippen.

- Hoe bepaal je nu waar de bladzijden komen? Je legt ze erin en slaagt de omslag dicht, tot je zeker weet dat ze er goed insteken. Dan begin je aan het vaststikken van de onderste bladzijde. Meestal zet ik mijn voetje in het midden van de bladzijde, maar mijn naald uit center, naar rechts toe.

- Dan stik ik er nog eens naast. Meestal vlak naast het eerste stiksel maar mijn naald nu wel in center of naar links. Afhankelijk van hoeveel plaats je er nog tussen wilt hebben.

- De bovenste bladzijde stik je op net dezelfde manier vast. De rug van je boekomslag ziet er dan zo uit als op de foto hiernaast. Je kan de stiksels natuurlijk ook laten doorlopen van boven naar beneden. Stik je de bladzijden in 1 keer vast, dan zie je natuurlijk ook maar 1 stiksel.

- Als laatste nog een kamsnap erin en je oorbellenboekje is klaar voor gebruik!

Veel plezier ermee!

Warme truien.

 3 jaar geleden maakte ik een groene hoodie voor mezelf. En daaropvolgend een heel warme zwarte met roze trui. Overlaatst zwierde ik allebei de truien uit mijn kast.

De zwart met roze omdat ik ze toch niet zo graag droeg. Te warm, dat was al 1 nadeel. Net iets te kort om comfortabel te zijn, nadeel 2. Maar het grootste nadeel? Die kraag. Hoe zacht en warm ook, ik kreeg er uitslag van. Vroeger had ik dat alleen bij wollen kragen, nu dus eigenlijk bij alles wat tot tegen mijn kin komt.

De groene trui zwierde ik eruit omdat er ergens op het voorpand een vlek op zat die niet weg wilde gaan. Omdat hij helemaal versleten was en er een gaatje in het schouderpand zat. Omdat hij 'op' was.

Tijd voor nieuwe kastvulling! Ik ging eens ne keer volledig uit mijn comfortzone en koos voor roze. Pas op, ik heb niks tegen een vleugje roze, maar had ge 3 maanden geleden tegen mij gezegd dat ik een roze trui zou hebben, ik zou toch eens bedenkelijk hebben gekeken.

Toch koos ik resoluut voor de roze versie toen we een tijdje terug in Kapellen waren. Want de stof is warm, maar niet te warm. En zacht! Ze hadden hem in vanalle kleuren, maar ik was in een bui waarin ik iets opvallender wou dus: roze!

Voor het patroon hield ik het simpel: het is hetzelfde patroon als de 2 truien die ik heb weggezwierd. Alleen dan nog eens verlengd aan de mouwen en vanonder. De kraag is een rechte lap stof. Warm genoeg aan mijn nek vanachter maar hij komt niet tot aan mijn kin dus ik kan ertegen. Ik heb al superveel complimentjes gekregen over deze trui! Het moet gezegd: ik maakte hem vorige maand en ik draag hem echt veel, net zoals mijn zwart exemplaar. Ik denk dat ik nog eens zo'n trui ga maken, maar dan in een ander opvallend kleurtje. Als ik een stofke naar mijn goesting vind.


Tijdens datzelfde bezoek aan Kapellen zag mijne man een rol double face fleece liggen bij de coupons. Stof gaan kopen met mijne man, dat is gegarandeerd thuiskomen met extra stof en extra projectjes. Deze rol vond hij perfect bij ons R. passen. Petrolblauw met grijs/bruin ( de meningen zijn verdeeld. Ik vind het eerder bruin, de dochter en man eerder grijs). Welke kleur het ook is, het zijn tinten die wel bij haar staan.

Wilde ik er nog een warme trui van maken deze winter, moest ik wel snel zijn. En dat deed ik dus. Ik gebruikte het Fleur patroon van Zelfgemaakte Kleertjes 3. Bij ons Frullemieke had ik al gelezen dat zij het patroon kort en breed vond vallen. Ik tekende een 10y over, legde er 1 van R. haar truien op en besloot na lang twijfelen toch niets te veranderen aan het patroon. Ik gebruikte wel boorden en misschien maakt dat het verschil: ook al is ze duidelijk nog wat te groot en te breed voor de dochter, de boorden passen wel aan. Een kap vond ze dan weer niet nodig, dus het is een kraag geworden. Om allebei de kleuren tot zijn recht te laten komen, zocht en vond ik een oplossing: Pinterest!!!! De uitleg is in een taal die ik niet machtig ben, maar de foto's zijn duidelijk genoeg. Al moet ik toegeven dat ik weer te snel was en de foto's niet al te duidelijk bekeek. Ik knipte het voorpand wel door aan de punt die over de borstkas loopt, de andere punt die naar beneden wijst, daar deed ik het niet. En de stof trekt daar dus een beetje. Maar bij dat overbeweeglijke kind valt dat toch niet op. Ik vind het alvast een heel leuke trui! ( Ge moet het wel doen met een slechte, overbelichte foto, maar mijn GSM werkte toen niet mee en nu ligt de trui in de was.)

Geluk: een groot geschenk.

Dat het al even geleden is dat ik hier nog schreef. En dat ik er een goede reden voor heb ook.

Allereerst: ziekte. Vanaf eind januari is er hier constant iemand ziek geweest. Ikzelf al minstens 2 weken. De griep, en ineens een straffe! Ze velde de sterkste personen hier in huis: ikzelf ( het was al 11 jaar geleden dat ik nog de griep heb gehad), ons F. ( meer als 2 jaar geleden dat ze nog ziek was, zelden koorts, zelden ziek) en onzen T. ( nog nooit ziek geweest, nog nooit medicatie moeten pakken). Alle3 hoge koorts, bijna een week lang. T. zelfs pieken tot 41°. Wel een geluk: we wisselden elkaar netjes af.

Maar de voornaamste reden waarom ik hier de afgelopen weken niets schreef: ongeluk. Zwaar ongeluk.
2 weken geleden hadden F., 5 jaar en L., nog een paar uurtjes 3 jaar, een 'discussie'. Ze wilden allebei als eerste naar beneden. L. stond boven aan de trap, F. stond achter haar. We moeten afgaan op hun verhaal, maar F. heeft L. geduwd in de rug. Niet uit echte boosheid, eerder uit frustratie. L. zag het niet aankomen en viel. De trap af. En kon zich niet tegenhouden.

Ze had een bloedneus, zweette hard en kloeg van pijn in haar pols. Voor de rest was ze helder, heeft ze geen moment het bewustzijn verloren. Ik bleef dus rustig en reed met haar naar het ziekenhuis ( zelfs nog eerst naar de huisartsenwachtpost, want dat was me aangeraden bij telefonisch contact). Groot was de schok toen bleek dat ze een schedelbreuk, gebroken oogkas en gebroken pols had. En ze direct moest opgenomen worden op intensieve want dat de kans op hersenbloedingen heel groot was.

Gelukkig kreeg ze geen hersenbloedingen.
Gelukkig mocht ze na 24u naar de kinderafdeling.
Gelukkig mocht ze snel terug naar huis.
Gelukkig heeft ze geen pijn en geen last.
Gelukkig is ze nog jong en flexibel, zo verzekerden de dokters ons.
Gelukkig is ze net goed gevallen, want het scheelde echt niet veel.
Gelukkig draait haar beschermengel overuren. Weeral ( bij de geboorte deed hij dat ook, een aantal maanden geleden ook toen ze de straat overstak en een auto haar niet had gezien. Het scheelde nog geen 3cm.).

Ja, geluk, een héél groot geschenk!

Want het kan ook wel eens misgaan.

 Nog een paar niet geblogde cadeautjes:

Een lego ninjago klokje en t-shirt voor het oudste neefje. En eenzelfde t-shirt voor het jongste neefje. Je zou het niet zeggen op de foto's, maar de t-shirts zijn allebei felblauw. Om de 1 of andere reden kreeg ik de kleur helemaal niet goed getrokken met mijn gsm.

Ook nog een t-shirt voor een jarig vriendinnetje van ons L.



Verder maakte ik ook nog de beloofde zwemzak af voor ons R. *grote zucht*

Het naaien ging redelijk ( al merkte ik al bij de laatste stiksels dat mijn naaimachine precies niet goed meer werkte, ik had het toen al kunnen weten). Maar al bij al: het ging goed, het zag er goed uit.

En dan, dan zei het kind: ik wil een paddenstoel op de grote zak en mijn naam op het stuk erboven. Paddenstoel en naam uitgesneden: geen probleem. Paddenstoel erop geflockt: geen probleem. Naam erop geflockt: eerste 4 letters, geen probleem. Maar de allerlaatste letter, de N, die werkte totaal niet mee! Die kwam net terecht op een moeilijk stukje stof. Want ondanks straktrekken etc, kreukte de stof toch. En de N, die stond er maar halfsegat op. Uiteindelijk streek ik er het bovenste van de paddenstoel over ( wat dan ook nog eens een beetje mislukte) en gelukkig vond de dochter het wel goed, want eerlijk gezegd: het is niet mijn beste werk. Ik heb er serieus op gevloekt!

Carnaval 2016!

Vandaag vierden de kinderen op school carnaval. En dat wil zeggen: zelfgemaakte verkleedkleren!

Zoals eerder gezegd: voor 2 dan toch. Dat onze T. zich nooit echt graag verkleed heeft, dat wisten jullie waarschijnlijk al. Dit jaar koos hij dan ook gewoon voor zijn BMX-outfit. Nochtans is hij de enigste die zijn pak voor volgend jaar al heeft gekozen: opvallend veel jongens waren verkleed als soldaat en hij vond het heel leuk om met een geweer / pistool rond te lopen. Maar het allerleukste - volgens hem - is dat de jongens zo druk bezig waren met soldaatje te spelen, dat er eindelijk eens niet gevoetbald werd.

Ons L. zit volop in haar prinsessenfase. Als jongste van 3 zussen heeft ze al veel speelgoed en kleren, dus de meter was dolgelukkig dat ze met nieuwjaar een knalroos Prinsessiakleed op haar lijstje zag staan. En ook al is het dan geen zelfgemaakt verkleedpak, ik heb het ook niet zelf moeten kopen :-)

Dan schieten R. en F. over.

R. vroeg al na het zonnepak achter een pinguïn-onesie en week daar dit jaar geen duimbreed vanaf. Dus ging ik met zwarte en witte fleece aan de slag. De broek is de losse broek uit SVDHZ 2. En de trui is de hoodie van SVDHZ 1. Allebei maatje 140 ( waar is de tijd dat mijn allereerste kleedje - voor haar - een 104 was en nog goed te groot!). Ik maakte me op voorhand zorgen over het verschil in omtrek van de broek en de trui, maar dat waren zorgen voor niets. Meer zelfs, tot op de mm is het exact gelijk, wat het in elkaar zetten serieus vermakkelijkte! Ik knipte het voorpand helemaal uit in het zwart, tekende er dan de contouren op van het wit, knipte het uit en zette er 2 witte stukken in, tesamen met een witte rits. De kap was ook een eitje voor iemand die al ervaring heeft met rare kappen ;-)

Het is een loszittend pak, maar niet te los. Ze kan er goed in bewegen en het is lekker warm. Enigste nadeel - volgens de dochter - er zitten geen zakken in. Sja, dat ben ik dus vergeten.

Dat ineenzetten, dat ging supervlotjes. Maar zoals dat met veel dingen gaat: hoogmoed komt voor de val. Want na de vlotte pinguïn-onesie, begon ik aan het carnavalspak voor F. ...


En ons F., die kiest altijd voor originaliteit. Dit jaar wou ze eerst een vlinder zijn. Maar ze wou dat de vleugels vastgemaakt werden aan haar armen. Dat leek haar bij nader inzien toch niet zo handig, zo een hele dag rondlopen op school. Dus ging ze voor een cupcake. Originaliteit ten troef! Op Pinterest vond ik wel wat ideetjes ( ook voor het pinguïn pak trouwens). Daar gingen ze voor een lampekap als cupcakehouder, maar dat leek me toch verre van handig om een hele dag mee rond te lopen en te zitten ( vooral dat laatste). Ik besloot te gaan voor een rimpelrokje. Ik had nog blauwe tricot over die daar perfect voor was! Ik flockte er in het roze een cupcakeje op met de tekst Miss Cupcake. Ik ben wel vergeten er foto's van te trekken, dat is voor een andere keer.

Hoe vlot het pinguïnpak ging, hoe onhandig was ik met het rimpelrokje. Een voorteken zeker? Afbrekende draden, de slechte kanten op elkaar stikken, wel de tailleomtrek meten, maar pas na het omzomen en flocken doorhebben dat ik niet de beenlengte heb gemeten ( gelukkig maar een beetje te groot),  ... En dat was dan nog het makkelijkste deel! Voor het bovenste deel wou ik eerst witte fleece losjes over haar draperen en er bollen op naaien, maar het kwam maar niet mooi uit. Ik probeerde een witte poncho te naaien en had toen pas door dat het niet perse aan mijn naaikunsten lag dat het niet lukte ... mijn machine begon rare geluidjes te maken en een beetje 'opgesmoord' te rieken. Tijd dus voor eens nagekeken te worden!

Ondertussen keurde F. het cupcakepak af ( groot gelijk). Al was ze wel blij dat ze er een rokje bijhad. Ik liet het er niet bij zitten. Vorige week dinsdag deed ik mijn naaimachine binnen, en zaterdag hadden we al gepland om naar Kapellen te gaan, voor stofjes voor F. haar lentefeest dit jaar. Dus ging ik volledig voor een no-sew-tutu.

Er kwam maar een klein beetje overtuiging aan te pas om de broer zijn favoriete Cookiemonstert-shirt af te troggelen voor 1 dag. Ik ging met F. naar de Zeeman en kocht daar een donkerblauwe stretch broek die zalig zit - volgens haar - en een donkerblauw trainingsvestje waar hier nog om gaat gevochten worden, want zowel F. als T. vinden het een supervestje. Ze hebben ook beiden min of meer dezelfde maat, dus er zou geruild kunnen worden. In Kapellen kocht ik 2m tule ( maar kreeg iets meer omdat er in de eerste 30cmeen scheur zat). Ik nam een elastiek, even lang als haar taille. Mat deze keer wél de benodigde beenlengte en knipte stroken tule af die ongeveer 2cm langer waren. Knoopte ze allemaal rond de elastiek, en daar is hij dan: de Cookiemonstertutu!

1 reepje gebruikte ik om rond haar hoge, gecrepeerde dot te strikken. Toevallig past haar outfit nog eens geweldig goed bij haar bril. Na school zei ze verbaasd - en lichtjes beledigd - dat iedereen haar zo schattig vond. Ik vind ze er in ieder geval al geweldig mee staan!

Carnaval bij ons: door de jaren heen.

Ik kreeg overlaatst op mijn facebookpagina een herinnering te zien van 3 jaar geleden: een carnavalspakje dat ik toen maakte voor ons F., die op 1 februari 2013 instapte en een week later al direct mee carnaval mocht vieren.

En gisteren waren we de verkleedbak aan het uitmesten, waarbij ik heel wat te kleine verkleedkleren wegdeed, ook de zelfgemaakte.

Het deed me mijmeren over alle carnavalskostuums die ik heb gemaakt de afgelopen jaren en ik nodig jullie uit om mee te mijmeren ;-)


Om te beginnen: ons R. In de peuterklas droeg ze een clownspakje. Ooit gemaakt door mijn schoonmoeder voor haar dochter ( de tante van ons R. dus). Ook al kon ik toen nog niet naaien, daar groeide wel het idee om geen verkleedkleren te kopen, maar om ervoor te zorgen dat ze altijd iets zelfgemaakts en origineels  aanhebben.

In de 1e kleuterklas zwoegde ik op een prinsessenoutfit, om ze de dag zelf ziek uit bed te halen. Geen carnaval voor haar, dus het jaar erop moest ze dezelfde outfit maar weer aandoen. Gelukkig maakte ik hem goed groot en kon ze er nog in. Die prinsessenoutfit hangt hier nog steeds en heeft zeker nog zijn nut!

In de 3e kleuterklas ontdekte ze originaliteit en ging ze voor een uil. Ook dat pak leeft nog steeds, al word het niet zo frequent gedragen.

Het jaar erop maakte ze een grote sprong, dus schrijven we al 2e leerjaar toen ze een zon wilde zijn. De broek is al lang te klein, maar ligt nog in haar kast. De trui had ze vorige week nog aan en ik ontdekte toen dat de naden in beide schouders beginnen te lossen. Voor een zelfgemaakte trui die ze al 2 jaar superveel draagt vind ik dat een goede score!

Vorig jaar, 3e leerjaar, gingen we voor de gekende troetelbeertruien. Ook deze trui wordt nog veel gedragen, zelfs vandaag.

 Dan onze T. Een iets moeilijker geval qua verkleden, altijd al geweest. Het eerste jaar dat hij naar school ging, 1e kleuterklas, wou hij perse werkman zijn. Dat was ne gemakkelijke. Hij droeg al veel salopetten, het enigste wat ik moest doen was er een gereedschapsriem bijmaken. Dat deed ik in fleece. Hij heeft hem niet veel gedragen dus gaf ik hem gisteren aan zijn opvolger: het beste vriendje van L en ook vastberaden om werkman te worden.

 In de 2e kleuterklas wou hij brandweerman zijn. En het moest perse een rode worden. Nog 1x heeft hij erna dat pak aangedaan. Dan wou hij niet meer, dus de winter erop gaf ik het weg.

De 3e kleuterklas kwam, en daarbij hoorde het krokodillenidee. Hij beloofde me toen plechtig dat hij de trui zo vaak mogelijk ging dragen en deed dat ook. Die eerste maanden toch. Erna vloog het opzij en ook dat gaf ik gisteren weg aan zijn opvolger.

Vorig jaar, 1e leerjaar, maakte ik hem dan zijn brombeertrui. Die kon, heel de winter door, niet snel genoeg gewassen worden! Hij droeg ze supervaak, al reclameerde hij wel eens dat de meisjes hem teveel aaiden als hij die trui droeg. Deze winter heeft hij hem nog niet aangehad en ik denk niet dat dat ooit nog gaat gebeuren. Jongens in het 3e leerjaar zijn net iets te cool zijn voor knuffelzachte truien. Dus ik ga ze doorgeven aan ons F.



Ons F., die was op 2 jaar verzot op Hello Kitty. Op het geobsedeerde af bijna. In ieder geval, ook al wist ze niet wat carnaval was, toen R. zei dat ik wel een Hello Kitty pak kon maken, was ze direct verkocht! Het kleedje is nog vaak gedragen. Maar nu is de jongste er ook al een tijdje uitgegroeid dus geven we dat ook weg.

Het jaar erop, 2e kleuterklas, wou ze een bloem zijn. En wat een stralende bloem was ze! Ze droeg het pak heel vaak, tot ze er te groot voor was. Kleinste zus was een heel gewillige kandidaat om het aan te doen en ook nu ligt het nog vaak in de was.

In de 3e kleuterklas koos ze voor een lachebeertje. Ze droeg de trui veel, tot ze viel en haar elleboog brak. Die elleboog was genezen tegen dat het zomer was dus werd de trui amper nog uit de kast gehaald. Bij het aanbreken van de herfst bleek de trui niet meer zo goed te passen. Allez, ze past nog wel, maar haar hoofd - met bril - krijgt ze iets moeilijker door de halsopening, dus zoveel draagt ze de trui niet meer. De broek daarentegen, die past nog goed en draagt ze bijna wekelijks op de basket.



Ons L. sluit de rij. Met nog maar 1 carnaval op haar teller: de carnaval van het knuffelbeertje. Ze draagt hem nog steeds heel graag. De broek is ondertussen wel te kort geworden, de trui blijft een succes!



Benieuwd naar wat ik dit jaar heb gemaakt? Komend weekend laat ik jullie het resultaat zien. Ik kan al wel verklappen dat ik dit jaar maar 2 outfits heb moeten maken, waarvan 1 heel goed gelukt is en de andere mislukt. Gelukkig bestaat er zoiets als een back-up plan. Daaruit zie je maar, ondanks al mijn ervaring in het naaien van verkleedkleren, soms mislukt het ook eens!